Hola amigos,

Daar ben ik dan, in het grote onbekende Zuid-Amerika. En het gaat goed! Het voelt helemaal niet groot en onbekend, ik voel me thuis en volgens mij ken ik de weg ook al een beetje. Ook kan ik me steeds beter verstaanbaar maken in het Spaans, top!

Ik begin bij het begin... het hostel, de dorm... ai ai ai. Ik heb het geluk dat ik een party hostel heb geboekt met ongeveer 150 bedden. Veel mensen, backpackers, feestjes maar ook locals. Een goed begin en makkelijk om mensen te leren kennen. Ik slaap op een kamer met 3 Nederlanders, 2 Ieren en een Fransman. Later komen er ook nog twee Duitse meiden bij. Erg leuk, maar mijn persoonlijke ruimte ben ik kwijt.... hier ritselt een zakje, daar gaat iemand douchen, de volgende is aan het bellen en vervolgens plast er ´s nachts iemand op de vloer in plaats van op de wc (wel makkelijk onthouden dat ´el piso´ de vloer betekent haha).

Donderdag ochtend kwam ik aan en vrijdag ochtend ben ik direct met de Spaanse lessen gestart. Het is hard nodig, bijna niemand spreekt Engels. De school is ongeveer 15 minuten lopen van het hostel en makkelijk te vinden. Super leuke leraren en heeeeel veel informatie. Direct krijg ik ook huiswerk voor komende maandag. Even wennen hoor, na zoveel jaren niet meer op school te hebben gezeten. Maar wel leuk en je herkent direct van alles op straat en in de winkels. Het weekend heb ik gerelaxed, dat is ook wel nodig met deze hoogte. Als ik de trap op loop, moet ik al even bijkomen (en dan zitten we nu pas op 2750 m).

Maandag ochtend opnieuw naar school, maar nu met mijn mijn hele hebben en houwen want na de les ga ik naar mijn gastgezin. SPANNEND! Vrijdag had ik trouwens prive les en maandag samen met twee Engelse. Opnieuw veel huiswerk en mi madre de Sucre wacht me op in de ´aula´. Super lieve vrouw, Carmen, en ze neemt me direct mee de drukke straten op om naar haar huis te gaan. Ongeveer 10 minutjes lopen, perfect dus. We komen aan bij een poort en daar achter bevindt zich een kleine binnenplaats, waar meerdere huizen op uitkijken. Wij wonen met nog 2 andere meiden, 1 kindje en 1 man in een van deze gebouwen. We hebben een gezamelijke (koude) douche, woonkamer en keuken. Voor zover ik begrijp is het geen familie van elkaar, maar wel gezellig. Ze spreken nauwelijks of niet Engels dus dat is perefct om mijn Spaans bij te spijkeren. Dagelijks merk ik vooruitgang en ook Carmen zegt dat ik snel leer, JOEHOE! Al bestelde ik gisteren op de markt 1 kilo schoenen, in plaats van een kilo bananen haha.... Ook heb ik mijn familia verteld over Jeroen, mi hombre (man) in plaats van Jeroen mi hermano (broertje). Kan gebeuren...

De Bolivianen in Sucre zijn erg beleefd en een beetje verlegen, dat maakt het makkelijker om alleen over straat te lopen. Je hoeft niet bang te zijn dat je belaagd wordt door verkopers en dat geeft direct een veilig gevoel. Het eten is wel nog even wennen en dat denkt mijn maag ook. Vooral bij de gastfamilie krijg ik veel te eten, de lunch bestaat uit soep met flink wat aardappelen en pasta er in, vlees, gekookte aardappelen, rijst of pasta, groenten en daarna nog een flink desert. ´s Avonds eet ik zelf, op straat of ik haal iets op de markt. Afgelopen maandag heeft Carmen me meegenomen naar een vieren van een soort vrouwenbond waar ze lid van is. Met ongeveer 25 andere vrouwen gegeten en dat was erg leuk om mee te maken!

De school organiseert tijdens de avonduren ook activiteiten voor de studenten. Dinsdag een stadstour, woensdag Wallybal (typische sport in Bolivia), donderdag een dinnershow en in het weekend ook net wat er te doen is. Aankomend weekend is het Helloween en dat wordt groots gevierd. Zaterdag avond feest in veel kroegen en discotheken, zondag en maandag wordt Dia del Muerto gevierd. Ik ben benieuwd....

Mijn plannen voor de komende dagen zijn; studeren, dinnershow, helloween en komende zondag wil ik graag een markt bezoeken ongeveer 60 KM verder op. Daarna heb ik nog tot en met donderdag les en daarna heb ik nog geen plannen....

Hasta luego!

xxxx Nadine