Joehoee!! Ben ik weer!!

Het is dus echt waar wat ze zeggen over Colombianen, deze mensen zijn echt schatten. Erg hartelijk en ze doen er alles aan om je op je gemak te voelen in hun land. Dat is mooi meegenomen want het straatbeeld doet (in ieder geval op de plekken waar ik nu ben geweest) soms anders aan. Op elke hoek van de straat staat politie en/of een militair met, èn een niet-zo-vriendelijk-ogende rotweiler èn een enorm geweer van bijna 1 meter. Daar moet je wel even aan wennen en dan besef je ook dat deze beveiliging wellicht toch echt nodig is. Ik heb me nog niet onveilig gevoeld tot zo ver, maar blijf toch maar goed opletten!

In eerste instantie was ik nooit van plan om naar Colombia te gaan, maar omdat ik zoveel mooie verhalen hoorde van andere reizigers (en ook van Yvonne bijvoorbeeld) werd ik toch nieuwsgierig. Ticket geboekt en een paar weken later ben ik er dan eindelijk.

De eerste dagen heb ik doorgebracht in Bogota, de hoofdstad, samen met Meg en Nick uit Engeland. Het voelde echt als een kleine reunie en dat was leuk. Ook wel lekker voor mij en makkelijk om te starten in een nieuw land als je met mensen bent die er al langere tijd zijn. We hebben veel bijgekletst en de stad bekeken. We verbleven in de wijk La Candelaria en dat was absoluut een goede keuze. Er is veel te doen, veel jongeren door de universiteiten, veel gekleurde huizen etc etc. Maar, na een paar dagen (en de dagen ervoor in Lima) was ik wel weer klaar voor een iets kleinere stad of dorp. Ik koos ervoor om naar San Gil te gaan!

Maandagochtend naar de busterminal gegaan met de taxi, de chauffeur heeft me echt enorm betoept, maar dat terzijde, en gelukkig kon ik 10 minuten later al met een bus mee. Niet de luxe die ik inmiddels gewend was van Peru, maar ach... boeje. Ik ontmoette twee meiden; Ellie uit Engeland en Celina uit Duitsland. Beiden met als bestemming San Gil, dus dat was een goede start. Omdat we alle drie een ander hostel hadden geboekt, spraken we af bij een Gringo cafe.... Gringo Mike´s. Even voor de zekerheid: gringo´s zijn wij, de buitenlanders. Gringo Mike´s bleek later het cafe te zijn waar we nog 20 keer hebben gegeten die week... yummie!

Ellie en ik bleken echt een goede klik te hebben en tot en met vandaag heb ik dus veel tijd met haar doorgebracht. Man wat heb ik gelachen. Ik kan haar het beste vergelijken met Bridget Jones... dat soort humor en type mens. Hilarious! De eerste dag in San Gil zijn we met een busje naar een volgend dorpje gegaan om daar te genieten van de natural pools. Erg chil en lekker genoten van de warmte. Woensdag was iets meer excited, toen zijn we gaan PARAGLIDEN!!!! AHHHHHH, vet man! Boven de Chicamocha (ofzoiets?) canyon en deze is de tweede grootste ter wereld - oeh oeh!! Ja echt gaaf en ik kreeg een go pro in mijn hand geduwd, dus alles staat op film. Niet heel charming die film moet ik eerlijk bekennen, maar wel gaaf.

De rest van de week hebben we een aantal mooie dorpjes en watervallen bezocht in de omgeving.

Eigenlijk merkte ik in San Gil pas echt een verschil tussen de Colombianen en andere Latino´s die ik tot nu toe heb ontmoet. Zo ben ik een van de ochtenden bijvoorbeeld naar een beautysalon gegaan voor een pedicure, manicure, massage en om mijn haren te laten knippen. Ja, allemaal in één salon... man man wat heb ik gelachen. Oscar (met gekleurde nagels, nep wimpers en volledig opgemaakt) deed mijn nagels en Wendy hield me bezig met al haar wilde cowboy verhalen over Colombia, we gaven alle mannen die voorbij kwamen een ´cijfer´ en ze vertelde over haar drie kids (ze was zelf pas 21 jaar). Verder was er ook nog ´de chef´, Diana. Het duurde de hele ochtend en niemand anders in de salon, je vraagt je af hoe ze rondkomen... Later die week ben ik nog vaker even langs gegaan bij de salon om even te kletsen en kwamen we ze vrijdag avond tegen in het park. Super leuk om na een paar dagen al mensen te kennen. Dat is trouwens typisch Colombiaans, bier drinken in het park! Bier kost hier geen drol (50 cent in de supermarkt en ongeveer 80 cent tot 1 euro in de kroeg), dus je kunt je voorstellen dat er veel gedronken wordt. Heel veel.

Na San Gil zijn Ellie en ik nog twee dagen naar Villa de Leyva gegaan. Een klein, maar super mooi dorpje in de richting van Bogota. Daar hebben we een dag een National Park bezocht en in tegenstelling tot de Peruanen zijn de Colombianen wel eerlijk over het niveau van een hike EN over de lengte van de trek. Mevrouw in het park vertelde dat het redelijk moeilijk zou zijn en best wat klimwerk, 3 uur naar boven en 3 uur naar beneden. Peru gewend, dacht ik: makkie, niks aan de hand, 1,5 uur naar boven en 1 uur naar beneden. Helaas pindakaas..... Het klopte wat ze vertelde en het was zwaar! Zeker toen het op het laatst begon te regenen en te onweren, poh! Maargoed we did it en het was zeker mooi en de moeite waard.

Na Villa de Leyva ben ik samen met Ellie terug naar Bogota gegaan, 3 uurtjes met de bus. Gisteren aangekomen en dit keer voor een ander hostel gekozen (Casa Bella Vista), erg leuk en zeker beter dan het vorige hostel in Bogota waar de bedden van plastic waren. Jaiks. Vanochtend nog met Ellie wat rond gehangen en hebben we het begin van een city tour mee gemaakt. Maar ohw ohw wat was dat een slechte tourguide.... Colombia heeft een interessante geschiedenis, maar hij wist het echt niet over te brengen. Na 1 uur hebben we het maar opgegeven en hebben we rechtsomgekeerd. Vanmiddag is Ellie terug naar Engeland vertrokken. Ik ben nog op zoek gegaan naar een nieuwe bikini, want ja, morgen vlieg ik naar Curacao en dan heb ik er toch eentje nodig. Geen succes tot zo ver, maar vast vind ik er eentje de komende dagen. Ik heb er echt heeeeel veel zin in, Jip komt me morgen ophalen van het vliegveld en ik heb Joop (mijn oude huisbaas) ook nog even gesproken om een afspraak te plannen. Volgende week chille op de antille dus, niet slecht.

Ok Ciao chico´s! Los Bemos!