Hoe staat het ervoor met de carnavals kriebels? Ik krijg er maar weinig van mee, telkens als ik een video op FB tegen kom met een nieuwe carnavalshit ben ik net ergens met te weinig wifi bereik om het filmpje te bekijken... Misschien maar beter ook, anderse krijg ik heimwee ben ik bang. Tijdens de carnavals dagen ben ik waarschijnlijk in Arequipa - Peru, maar volgens mij wordt het daar niet echt gevierd. Zo ongeveer het enige deel van Zuid-Amerika waar het niet wordt gevierd.... goeje timing Nadine. Geen carnaval voor mij dus!

Vandaag is mijn laatste dag in Santiago. Een miljoenenstad in Chile, ongeveer 7 miljoen mensen en meer dan de helft van de bevolking in het hele land. Gek genoeg voelt het niet zo groot, het is redelijk overzichtelijk en ik verblijf in een super fijn hostel waar je de drukte van de stad lekker kunt ontwijken. Castillo Surfista, voor degene die nog in Santiago komen. Het voelt een beetje als thuis en het is fijn om even niet in een hostel te zijn met te veel regels. We hebben ook een hond, Duke. Hij is echt te gek, super groot, loves food en hij kan skateboarden. Echt waar! Je vraagt je waarschijnlijk af waarom ik morgen dan weer verder reis... Dat komt doordat dit land een beetje duur is voor een backpacker als mij + het wordt tijd om Spaanse lessen te nemen. De taal hier is zo anders, niet alleen de uitspraak, maar blijkbaar verschilt de gramatica ook van het Spaans in andere landen. Ik versta de mensen hier ook bijna niet, dus tijd om terug te gaan naar Peru! Nog een reden voor mij om te gaan is de grote snurkerd in het bed naast me. pfff slapen gaat moeizaam met de concerten die hij s nachts geeft.... Nog 1 nachtje haha

Jan is afgelopen zaterdag naar huis vertrokken. Het afscheid was wel een beetje moeilijk, maar gelukkig ging het wel. Zoals ik in de vorige blog al schreef hebben we het erg leuk gehad en daar kan ik nu nog van nagenieten. Direct nadat Jan weg was merkte ik het verschil tussen het samen reizen of alleen zijn weer. Taxi chauffeurs komen op je afgestormd om ervoor te zorgen dat je met hen mee rijdt naar de stad en je te 'behoeden' voor alle criminaliteit wanneer je met het openbaar vervoer reist. Maargoed, stoer als ik ben luister ik daar niet meer naar en ga ik liever met het OV. Het is altijd een beetje oppassen natuurlijk, maar echt niet gevaarlijk. Zeker niet overdag.... In de stad was het even zoeken naar het nieuwe hostel, maar dat ging ook goed. Vanaf die zaterdag heb ik eigenlijk lekker rustig aan gedaan. Leuke mensen ontmoet van Zimbabwe tot Las Vegas en een aantal Duitsers die op een kwartiertje rijden bij ons vandaan wonen. Ook ben ik een dag op pad geweest met een Canadese, dat was best een gedoe omdat ze bang is voor duiven. En niet zo'n beetje. Je kunt het wel een fobie noemen, nou loop maar eens door een grote stad met 50 pleinen en 5 miljoen duiven.... haha, maja ze deed het tenminste wel. Met een groepje Ozzie's in ons midden hebben we deze week uiteraard ook Australia day gevierd! Inclusief fairy bread, coopers, tim tams, vegimite en heb ik ongeveer de hele dag mijn ozzie accent geoefend.

Alles goed met mij dus en morgen ochtend pak ik om half 8 een 30 uur durende busrit naar Arica, Noord Chili. Ook al heb ik gezworen noooooooooooit meer een bus te pakken van meer dan 24 uur, moet ik er toch weer aan geloven. Achja, gelukkig kan ik tegenwoordig heel goed relaxen dus ook dat komt vast weer in orde. In Arica moet ik even kijken of ik daar een nachtje blijf of dat ik gelijk door ga naar Peru, dat zal er aan liggen hoe ik me voel na de killer bus. Begin december ben ik daar ook een nachtje geweest, dus hopelijk kan ik weer bij hetzelfde hostel terecht. Vast wel! Zaterdag of zondag richting Arequipa en dan gauw weer naar school.

Adios!