Buenos dias!

Terwijl jullie carnaval vierden in `t stedje of in os Bree, was ik midden in de nacht op weg naar el Cañon del Colca om daar in twee dagen naar beneden te wandelen om vervolgens de cañon weer uit te klauteren.... maar daarover zo meteen meer.

Vorige week vrijdag startte mijn lange lange laaaannnngge busrit van Santiago in Chile naar Arequipa in Peru. Het was niet mogelijk om een busticket rechtstreeks te boeken dus het was nog even spannend of ik van Arica direct door kon reizen naar Arequipa. Na ongeveer 31 uur kwam ik dan eindelijk aan in Arica, poh wat een ellende die rit. Normaliter boek ik voor lange busritten liever een `cama`, dan heb je wat meer ruimte en een luxere stoel. Maar omdat het prijsverschil zo groot was koos ik voor `semi-cama` (tja, ik blijf toch een arme backpacker ;) ). Not the best choice, too many people in my personal space. De keren dat ik even uit de bus mocht zijn op twee vingers te tellen en duurden zeker niet langer dan 5 minuten. Naja het was in ieder geval goedkoop. Na 31 uur was ik nog altijd in hetzelfde land (om je even een beeld te geven van de enorme oppervlakte...). Aangekomen in Arica besloot ik direct om niet verder te reizen naar Arequipe, pfff nee ik was echt kapot. Op het station in Arica wel direct een ticket gekocht naar Arequipa voor de dag erna.

In Arica verbleef ik in hetzelfde hostel als eerder in december. `s Avonds zat ik even in de woonkamer te chillen en hoorde ik een bekende stem. No way... again, David uit Frankrijk. Ongelofelijk maar in 3 maanden tijd ben ik hem al 4 keer tegen gekomen, waarvan twee keer in het hostel in Arica (verder zaten we in dezelfde groep tijdens de jungle trip in Bolivia en ben ik hem in San Pedro in Chili nog tegengekomen). We hebben beide een totaal andere route gereisd de afgelopen maanden en toch lukt het ons om elkaar opnieuw en opnieuw tegen te komen in dit immense werelddeel. Die dag erna samen naar het busstation om onze reis voort te zetten naar Arequipa. Eenmaal op het station was het kantoortje gesloten waar ik mijn ticket had gekocht. Geen paniek, tranquilo, dit is Zuid-Amerika en het is pas 9 uur `s ochtends... het kan best zijn dat ze nog moeten openen. Wachten en wachten, maar nee, er kwam niemand opdagen. Bij de tourist information nog even gecheckt, maar zij zeiden dat de office af en toe open is. Ah ja..... perfect..... ze hebben me een fake ticket verkocht haha. Naja even balen maar hup direct de volgende bus gepakt en `s avonds belandde ik in Arequipa. Back in Peru, YEAH!

Maandag ochtend op zoek gegaan naar een talenschool, wat niet heel moeilijk was daar er eentje tegenover het hostel gevestigd is. Ik kon direct aan de slag en dus heb ik sinds afgelopen maandag weer 4 uur per dag les. Ik moet zeggen dat deze school wel iets meer gestructureerd te werk gaat, wat echt wel beter bij me past. Duidelijke uitleg en prive les. Eerst twee uur grammar (boring) en daarna 2 uurtjes oefenen. Het is moeilijk, maar het gaat op zich wel OK. Ik kan veel verstaan en praten ook wel redelijk, maar ik moet nog erg veel nadenken over de zinsopbouw en in welke vorm ik moet praten.

Vorige week bestond mijn week uit de taallessen, de stad verkennen, filmpjes kijken in het hostel en met alle andere reizigers hier is het erg gezellig. Vrijdag op zaterdag nacht vertrok mijn busje richting de Colca Canyon, rond 03.15 uur werden we opgepikt. Na de 3 uur durende rit kwamen we aan in een klein dorpje waar we ontbeten. Uiteraard oploskoffie en knoke hard brood met jam. Jammie.... Na het ontbijt zette we de reis voort naar Cruz del Condor. Dit is een deel van de Colca Canyon waar Condors leven. Mega beesten zijn het, ongeveer 3 meter breed... Daarna starte te trekking naar beneden. Mijn groep was volledig Spaans sprekend, dus kon ik goed oefenen. De eerste dag wandelden we uiteraard naar beneden en ook een stuk door de Canyon waarna we aankwamen bij een oasis. Geweldig, veel groen, palmbomen, kleine Peruaantjes, ezels, hondjes en zwembaden! Het was verder niet echt luxe, er was bijvoorbeeld geen electriciteit en pissebedden en schorpioenen all over the place, maarja. Boeije.

` s Avonds komt de gids nog even naar me toe en geeft voorzichtig aan dat ik morgen ook op een ezel naar boven kan. Mijn eerste reactie: Porque? (waarom?). Hij zegt het niet met zoveel woorden maar het komt er op neer dat hij me iets te langzaam vindt. Naja zeg... beetje beledigd was ik wel en ik dacht bij mezelf, wacht maar jongen. Morgen dan ren ik die Canyon uit. Zo gezegd, zo gedaan hoor. Het zou ongeveer 4 uur duren om boven te komen, maar Nadine was in 2 uur en 50 minuten boven. Haha als je maar gefrustreerd bent, dan gaat dat. Nee, zo heel snel is dat helemaal niet, maar hij dacht toch zeker niet dat ik op zo`n ezel naar boven zou gaan.

Vandaag kan ik niet meer lopen, zo veel spierpijn heb ik echt nog nooit gehad. Maar het was het waard hoor!

Verder ga ik deze week weer naar school en de komende weken een beetje plannen. Ik heb namelijk een ticket geboekt naar Bogota in Colombia op 26 februari. OEH OEH. Mijn Engelse vrienden die ik in Bolivia heb leren kennen zijn er dan ook dus het zou erg leuk zijn om ze weer te ontmoeten. In eerste instantie was ik niet van plan om naar Colombia te gaan, maar door de geweldige ervaringen van anderen heb ik er toch voor gekozen om te gaan. Eerst nog een kleine 3 weken in Peru!

OK Chico`s, dit was het voor nu. Los bemos, Ciao, Adios!