Aller eerst super thanks voor alle leuke berichtjes die ik van jullie ontvang, leuk dat jullie met me mee genieten van alles wat er hier in Bolivia gebeurd. Soms is het te veel om te onthouden, maar ik blijf mijn best doen om jullie op de hoogte te houden.

Afgelopen vrijdag ochtend vol goede moed naar de luchthaven om daar de vlucht naar Rurre (ik mag het inmiddels afkorten) te pakken. Maar helaas ging dat feest niet door, motor van het vliegtuigje is kapot en dat zou nog wel even gaan duren. Bolivian style 'even duren', zou het waarschijnlijk oplopen tot dagen of weken. Onszelf getrakteerd op een luxe ontbijt op de luchthaven en flexibel als we zijn, hebben we de plannen direct iets gewijzigd. We wilde toch graag de jungle in, maar we hoorden al dat de bus niet heel relaxed zou zijn en het een lange hobbelige rit zou worden. Daarom hebben we de reis in twee gesplitst en eerst een nachtje in Coroico gebleven. Klein dorpje in de Yungas iets ten noorden van La Paz. Mooi en konden we langzaam wennen aan de warmte. het slapen daar was iets minder met kingsize motvlinders die door de slaapkamer fladderden pfff... nog even wennen aan insecten.

Dag erna zouden we om 12 uur de bus pakken naar Rurre, deze vertrok om half vier. Iets later dan gepland maar op een of andere manier is de tijd hier niet zo belangrijk en vind je het eigenlijk wel relaxed dat je nog even drie uurtjes naast de weg moet wachten. Daar gingen we... ritje van ongeveer 12 of 13 uur, slinger weg, diepe afgronden, geen asfalt weg en ook geen wc aan boort van onze nightmare bus. Ik kan de horror verhalen die we vooraf hoorden in ieder geval bevestigen... Rond een uur or 3/4 kwamen we aan in het Jungle stadje, waar natuurlijk niets te doen was. We hebben vervolgens nog tot de ochtend geslapen op een bankje in de terminal haha....het leven van een backpacker gaat niet altijd over rozen..

Gelukkig konden we diezelfde dag nog mee met een tour naar de Pampas. Veel rondgevaren in een kano over de rivieren, waar dieren als krokodillen, dolfijnen, aapjes, toekans en vele anderen leven. Ook zijn we op zoek gegaan naar de anaconda (geen succesverhaal) en hebben we piranhas gevist. Die we een paar uur later als avond eten kregen. Bijzonder om te merken hoe snel ik wen aan insecten! De eerste avond heb ik me echt een aantal keren afgevraagd hoe ik de nacht door zou komen met zo veel torren en beesten. Later die zelfde avond schrik ik niet eens meer van een dikke vette tor op mijn tshirt. Gelukkig maar! Echt een mooie ervaring, heerlijk warm, lekker gegeten en opnieuw een leuke groep mensen leren kennen.

Gisteren was het vliegtuig nog niet gemaakt en moesten we dus opnieuw over die weg terug, shit! Maar we hebben een groepje gevormd en vervolgens een mini van gehuurd, dat leek ons wat veiliger en zo zouden we ook een paar uurtjes sneller terug in La Paz zijn. Vanaf vanochtend terug in La Paz, Yvonne gaat vanavond nog met een nacht bus naar Sucre (die hard) en ik vertrek morgen ochtend met de bus naar Copacabana. Niet in Brazilie, maar hier in Bolivia bij het Titikaka meer. Zo meteen voor de laatste keer genieten van het lekkere eten hier op de markt, en dan afscheid nemen van Yvonne. Voor eventjes dan, want we meeten als het goed is weer in Chili volgende week, of de week erna. Het plan is om samen via noord Chili en noord Argentinie naar Brazilie te reizen om daar op het strand (in Paraty) Kerst te vieren en oud & nieuw in Rioooooo!! Zojuist de hostels geboekt en kunnen die bikini's eindelijk de backpack uit!

Hopelijk gaat alles goed in Nederland en alvast een fijne Sinterklaas gewenst!

Xxx