Surpriiiissseee!

En daar zit ik dan, in os Bree naar de hagel buitente kijken. Oeh oeh, want ja ik ben weer in het land! Surprise!

Eerst even terug naar zondag 10 april. 's Ochtends vroeg een busje gepakt naar Parque Tayrona. Dat ging gelukkig allemaal soepeltjes en eenmaal aangekomen in het park keken we eerst een video over wat we daarbinnenallemaal wel en niet mochten doen. Samen met Britt, oelie 1 en oelie 2 (uit Zuid-Korea) liep ik richting de camping. Een wandeling van ongeveer 1,5 tot 2 uurtjes geloof ik. Onderweg kwamen we mooie strandjes tegen waar we de dag erna lekker konden bakken. Aangekomen op de camping kregen we de keuze om in een hangmat in de buitenlucht of in een tent te slapen. We zijn nu eenmaal in Colombia en daar horen hangmatten bij. Hangmat dus! Ondanks dat het redelijk koud en een beetje vochtig is, was het echt super leuk.

Natwee nachten zijn we terug gegaan naar Santa Marta, daar nog wat dagen gebleven.Deze stad vond ik zelf eigenlijk niet zo boeiend. Beetje chaotisch en druk, wellekker warm en het ligt aan de zee.Ik vond het hostel erg leuk, lekker relaxed eneen van de avonden werden we uitgenodigd om de beste pizza in town te gaan eten.

Mijn laatste dagen in hetnoorden van Colombiahebben Britt en ik doorgebracht in Palomino. Een klein hippie dorpje ongeveer 2 uur van Santa Marta. Wewerden eerder getipt over een geweldig hostel daar, dus daar zijn we ook even gebleven. Heerlijk was dat.Net een resort, maar dan met hostel prijzen. Ohja en natuurlijk gewoon een dorm en pisstraaltje koudwater uit de douche, maar dat terzijde.Toch, het zag erfantastich uit, lag aan het strand en er was ook nog een zwembad. Lovely.Dat het een hippie dorpje was, merkte je aan alles. De eerste avond vekochten twee locals een magic truffel aan Britt en mij. Eentje per persoon is prima, no worries. Wij toch maar safe voor 1 truffel gekozen.... na een uur waren we allebei zo stoned als een kanarie. Moh wat erg haha, wel gelachen hoor maar volgens mij lag ik al om 9 uur in bed. Toch maar niet meer...

Ja en toen.... toen zat het er toch echt op. Vorige week dinsdag in het geheim teruggevlogen naar Bogota en daar nog wat dagen gespendeerd. Ook dit wist niemand (behalve Jan en Yvonne), omdat ik natuurlijk bang was dat daar al vraagtekens bij gezet werden. Die laatste dagen gingen snel, maar ook weer langzaam. Ik was toch een beetje zenuwachtig moet ik eerlijk bekennen.... Gaat de vlucht goed, hoe zal het samenwonen met Jan gaan, kan ik snel genoeg een nieuwe baan vinden etc etc. Dat spookt dan toch regelmatigdoor je hoofd. Ook dacht ik na over wat was nu eigenlijk het leukst? Pff geen idee. In iedere categorie is wel weer een uitblinker, maar misschien was het gewoon het avontuur. Iedere dag nieuwe vrienden maken, soms voor een uurtje, soms voor een dag, soms voor 3 weken. 's Ochtends niet weten hoe de dag gaat verlopen, onwetend in een bus naar een nieuwe bestemming stappen. Ja, ik denk dat dat het mooiste was van alles. Ook kan ik met trots zeggen dat ik niet ben overvallen (op die ene keer na dan door die Coati's in Argentinië haha), ik ben niet bang geweest en heb ook geen (heel) vervelende mensen ontmoet. YES, super geslaagd!!!!

Ja, er is veel corruptie in deze landen, ja er staat veel politie op straat waarvan je niet weet of je ze kunt vertrouwen, ja er wordt veel geroofd etc etc. Maar veel belangrijkerom te onthouden isdat dit maar een miniklein groepje is in dit ontzettend grote werelddeel. HET IS ZOOOOO MOOI!!!! De mensen zijn geweldig, zo liefdevol, behulpzaam, trotsen grappig. De natuur is onbeschrijfelijk en zo divers. De geschiedenis is interessant en desteden, groot en klein, zijn prachtig.Nee, ik had geen betere bestemming kunnen uitkiezen. Twijfel je nu nog? Please don't...... just do it :).

OK Amigos. Super thanks voor het meelezen en ik hoop dat ik jullie een beetje een beeld heb kunnen geven van alle avonturen en belevenissen. Tot snel, heb je zin in een tas koffie of wil je mijn meer-dan-2000 foto's komen bekijken dan weet je me te vinden op de Spilstraat in Maasbree :).

Salud!

Van Medellin naar Cartagena

Hola amigos,

Zo, even mijn vorige blog terug gelezen voordat ik aan een nieuwe update begin. Want ja, er is toch wel het een en ander gebeurd in de tussentijd.

Medellin; denk aan modern, groot, goede koffie, het enige metro systeem in Colombia, drugs, de eeuwige lente en natuurlijk Pablo Escobar. Omdat ik er in de vakantieweek was, waren alle hostels in El Poblado (dit is de wijk waar de meeste backpackers verblijven, wegens de eindeloze uitgaansgelegenheden) al volgeboekt. Ik verbleef in de wijk Laurales, wat achteraf geen verkeerde keuze bleek. Leuk hostel, leuke buurt en dichtbij een metro dus easypeasy. Uiteindelijk een weekje gebleven, ook al vond ik het zelf niet echt een boeiende stad. Natuurlijk heeft het een interessant verleden, gezien de cocaïne handel en andere vage praktijken in de jaren 90 en daarvoor. Ik wilde er ook wel meer over weten, en ook al praten de locals er niet graag over, je kunt ze er wel naar vragen. Het is toch ook vaag, en dus tegelijk ook interessant, dat een stad van moordhoofdstad binnen tien jaar tijd veranderd in een welvarende en moderne metropool. In Medellin zelf eigenlijk verder niet heel veel bijzonders gedaan. WK kwalificatie Colombia -Bolivia was denk ik wel een van de hoogtepunten. Man man wat een emotie, erg leuk om te zien!

Na Medellin ben ik met Katsumi (een weekje mee in Medellin geweest) naar Guatapé geweest voor een paar nachtjes. Klein kleurrijk dorpje, en dat vind ik nou leuk :).

Daarna ben ik nog voor een nachtje naar Medellin geweest, en kon ik gelukkig weer terecht in mijn oude vertrouwde bed. Je gaat toch waarde hechten aan je eigen plekje, tegenwoordig heb ik dat al na een nacht trouwens...

Die dag erna vloog ik ' s morgens vroeg naar Monteria. Niet bekend bij toeristen, maar in Medellin heb ik Riwa leren kennen en zij geeft daar Engelse les op een middelbare school. Riwa had me uitgenodigd om langs te komen en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Ik werd super warm ontvangen bij haar op school en na een laatste vergadering was Riwa klaar voor die dag en liepen we richting haar huis. Leuk kleiner stadje, goede eerste indruk en enorm heet. Maar echt heet. Ik moest er even aan wennen hoor. Maargoed. Die middag ben ik ook nog even mee geweest naar de bokstraining, echt leuk om te zien. Heel anders dan bij dynamic.... ofja de les opzich niet zo, maar het is toch net even anders onder een mangoboom :).

Die dag erna zou ik een aantal lessen van Riwa bijwonen, maar deze dag liep even anders dan gedacht. Dat is niet zo uitzonderlijk hier, maar deze dag was echt anders. Een van de guerilla groepen (niet de Farc) kondigde een wraak actie aan voor deze dag en gaven min of meer bevel aan alle winkelhouders om die dag dicht te blijven en waarschuwde iedereen om binnen te blijven. Serious business. Riwa mocht uiteraard niet gaan werken en zo bleef ik dus ook nog wat langer, tot de rust terug was in Montería. Het is duidelijk dat de meeste burgers nog altijd erg bang ziin voor deze rebellen en dat deze groeperingen nog altijd veel macht hebben in dit land. Het is een akelig idee, maar gelukkig was al snel alles weer rustig. De dag erna heb ik gelukkig wel nog iets van de stad kunnen zien. Riwa, als je dit leest, nogmaals bedankt voor de gezelligheid en erg leuk om je te leren kennen. Wie weet zien we ons weer in Colombia en anders vast in NL :).

Na Monteria doorgereisd naar Cartagena, de toeristen spot van Colombia. Leuk en mooi stadje aan de carribische kust! Britt (oud collega van TA) kwam ook die kant op en samen zijn we naar Casa en el Agua gegaan. Te gek!! Een hostel midden op zee, maar verder ook niks. Haha. We zijn wel een dag naar een onbewoond eiland geweest met super stranden en 's avonds met plankton gezwommen. Echt heel gaaf en bijzonder. Je kent tinkerbel vast nog? Ja zo voel je je dan, in het donker in de zee zwemmen en zodra je je handen en benen beweegt, licht het (of 'de') plankton

op. Echt magisch! verder kwam ik bij Casa en el agua ook nog een jongen tegen die ik twee maanden geleden in Peru heb leren kennen. Ongelofelijk hoe vaak dit nog altijd gebeurd, ook in Cartagena kom ik iedere dag wel weer iemand tegen die ik ken, haha. Net of ik er woon ofzo... weird.

Britt en ik zijn vandaag naar Santa Marta gegaan, ook weer aan de kust. Morgen voor een paar nachtjes naar parque Tyrona. In hangmatten slapen met als het goed is de mooiste uitzichten in de ochtend. Zin in!

Cheers!

Dushi Curaçao

Hey allemaal!

Mohhh wat was dat lekker!! Een weekje maximaal chillen bij Jip op Curacao, heer-lijk! Het was echt even luxe hoor:

- mijn tas uitpakken

- kleren eens goed wassen

- een kamer delen met 1 persoon

- prive wc en douche

- ontbijten op mijn gemakkie (met hagelslag en pindakaas)

- met de auto rondcrossen ipv het openbaar vervoer

En ga zo maar door en door.. Het voelde echt even als thuis, en dat kwam ook zeker door de super gastvrijheid van Jip. Toppie!

Eigenlijk al heel snel na aankomst merkte ik dat ik echt even bij moest komen van het 'zuid-amerika geweld'. Iedere dag maak je best wat mee, maak je nieuwe vrienden en om de zoveel dagen zoek je weer opnieuw de weg op een volgende plek. Het klinkt vreselijk voor de mensen die aan het werk zijn, maar ik merkte dat ik daar echt even van moest detoxen. In Colombia daarvoor had ik het niet echt door, dat merkte ik dus pas bij Jip. En laat Curacao nou net DE plek zijn waar je optimaal kunt genieten. Die week kwam dus precies op het juiste moment.

De eerste twee dagen ben ik voornamelijk bij Jip thuis geweest, veel gelezen en Prison Break bijgekeken. Ook wel weer eens leuk om tv te kijken en Nederlandse muziek te luisteren (nummer van Claudia de breij -ik mis je zo graag is trouwens echt mooi!). ' s avonds lekker Nederlands eten gemaakt van pannenkoeken met knak tot bami. De dagen erna was Jip ook vrij en zijn we naar Cas Abou geweest, nog altijd even mooi!! Zondag werden we uitgenodigd door Herbert (mijn stagebegeleider van toen) om daar, in het superdeluxe Renaissance hotel te komen zwemmen. Erg leuk, ook om Herbert weer eens te zien. We hebben hem beloofd om het hotel te promoten, dus bij deze!

De dagen erna had ik een auto gehuurd en heb ik wat over het eiland getourd, heerlijk. Westpunt, jan thiel, mambo etc etc. In 8 jaar tijd is er toch wel het een en ander veranderd, maar gelukkig was ook nog veel hetzelfde. Het was een heerlijke week, super leuk om een klein kijkje te nemen in Jip haar leven daar en om haar beter te leren kennen.

Nu ben ik weer helemaal opgeladen voor de laatste etappe van deze reis. Afgelopen donderdag was ik weer terug in Bogota, maar vrijdag direct door gegaan naar Salento. In de coffee region van Colombia. De reis zelf was wat ongemakkelijk met een smelly 'escobar' figuur naast me en de aansluitende - en tevens laatste- bus gemist te hebben. Vraag me niet hoe, maar die avond ben ik toch nog in Salento zonder kleerscheuren gearriveerd.

De eerste dag in Salento heb ik een koffiefarm bezocht en wat rondgewandeld in de mooie omgeving. In Bogota had ik al wat mensen ontmoet die dezelfde richting op reisde dus die avond zijn we met een grote groep mensen gaan uiteten en daarna nog geprobeerd te salsa dansen. Haha no comments verder, maar het komt erop neer dat ik best nog een lesje kan gebruiken. De dag daarna zijn we (Anja uit zwitserland, en ik) naar Valle de cocora geweest. Super mooi met 70-meter hoge palmbomen, waaronder koeien staan te grazen alsof het niks is.Heel mooi ja! In Salento ben ik vervolgens nog twee meiden tegen gekomen die ik eerder in San Gil ook al ontmoet had, erg toevallig en gezellig!

Vandaag ben ik naar Medellin gereisd, daarover de volgende keer meer... alles is zo overboekt en overvol hier wegens Semana Santa. De Colombianen hebben nu 1 of 2 weken vrij, dus moet ik even kijken waar ik heen kan en wil. Komt vast goed, tranquilo :).

Hopelijk begint de lente nu bijna echt in Nederland!

Xxxx

1e week in Colombia!

Joehoee!! Ben ik weer!!

Het is dus echt waar wat ze zeggen over Colombianen, deze mensen zijn echt schatten. Erg hartelijk en ze doen er alles aan om je op je gemak te voelen in hun land. Dat is mooi meegenomen want het straatbeeld doet (in ieder geval op de plekken waar ik nu ben geweest) soms anders aan. Op elke hoek van de straat staat politie en/of een militair met, èn een niet-zo-vriendelijk-ogende rotweiler èn een enorm geweer van bijna 1 meter. Daar moet je wel even aan wennen en dan besef je ook dat deze beveiliging wellicht toch echt nodig is. Ik heb me nog niet onveilig gevoeld tot zo ver, maar blijf toch maar goed opletten!

In eerste instantie was ik nooit van plan om naar Colombia te gaan, maar omdat ik zoveel mooie verhalen hoorde van andere reizigers (en ook van Yvonne bijvoorbeeld) werd ik toch nieuwsgierig. Ticket geboekt en een paar weken later ben ik er dan eindelijk.

De eerste dagen heb ik doorgebracht in Bogota, de hoofdstad, samen met Meg en Nick uit Engeland. Het voelde echt als een kleine reunie en dat was leuk. Ook wel lekker voor mij en makkelijk om te starten in een nieuw land als je met mensen bent die er al langere tijd zijn. We hebben veel bijgekletst en de stad bekeken. We verbleven in de wijk La Candelaria en dat was absoluut een goede keuze. Er is veel te doen, veel jongeren door de universiteiten, veel gekleurde huizen etc etc. Maar, na een paar dagen (en de dagen ervoor in Lima) was ik wel weer klaar voor een iets kleinere stad of dorp. Ik koos ervoor om naar San Gil te gaan!

Maandagochtend naar de busterminal gegaan met de taxi, de chauffeur heeft me echt enorm betoept, maar dat terzijde, en gelukkig kon ik 10 minuten later al met een bus mee. Niet de luxe die ik inmiddels gewend was van Peru, maar ach... boeje. Ik ontmoette twee meiden; Ellie uit Engeland en Celina uit Duitsland. Beiden met als bestemming San Gil, dus dat was een goede start. Omdat we alle drie een ander hostel hadden geboekt, spraken we af bij een Gringo cafe.... Gringo Mike´s. Even voor de zekerheid: gringo´s zijn wij, de buitenlanders. Gringo Mike´s bleek later het cafe te zijn waar we nog 20 keer hebben gegeten die week... yummie!

Ellie en ik bleken echt een goede klik te hebben en tot en met vandaag heb ik dus veel tijd met haar doorgebracht. Man wat heb ik gelachen. Ik kan haar het beste vergelijken met Bridget Jones... dat soort humor en type mens. Hilarious! De eerste dag in San Gil zijn we met een busje naar een volgend dorpje gegaan om daar te genieten van de natural pools. Erg chil en lekker genoten van de warmte. Woensdag was iets meer excited, toen zijn we gaan PARAGLIDEN!!!! AHHHHHH, vet man! Boven de Chicamocha (ofzoiets?) canyon en deze is de tweede grootste ter wereld - oeh oeh!! Ja echt gaaf en ik kreeg een go pro in mijn hand geduwd, dus alles staat op film. Niet heel charming die film moet ik eerlijk bekennen, maar wel gaaf.

De rest van de week hebben we een aantal mooie dorpjes en watervallen bezocht in de omgeving.

Eigenlijk merkte ik in San Gil pas echt een verschil tussen de Colombianen en andere Latino´s die ik tot nu toe heb ontmoet. Zo ben ik een van de ochtenden bijvoorbeeld naar een beautysalon gegaan voor een pedicure, manicure, massage en om mijn haren te laten knippen. Ja, allemaal in één salon... man man wat heb ik gelachen. Oscar (met gekleurde nagels, nep wimpers en volledig opgemaakt) deed mijn nagels en Wendy hield me bezig met al haar wilde cowboy verhalen over Colombia, we gaven alle mannen die voorbij kwamen een ´cijfer´ en ze vertelde over haar drie kids (ze was zelf pas 21 jaar). Verder was er ook nog ´de chef´, Diana. Het duurde de hele ochtend en niemand anders in de salon, je vraagt je af hoe ze rondkomen... Later die week ben ik nog vaker even langs gegaan bij de salon om even te kletsen en kwamen we ze vrijdag avond tegen in het park. Super leuk om na een paar dagen al mensen te kennen. Dat is trouwens typisch Colombiaans, bier drinken in het park! Bier kost hier geen drol (50 cent in de supermarkt en ongeveer 80 cent tot 1 euro in de kroeg), dus je kunt je voorstellen dat er veel gedronken wordt. Heel veel.

Na San Gil zijn Ellie en ik nog twee dagen naar Villa de Leyva gegaan. Een klein, maar super mooi dorpje in de richting van Bogota. Daar hebben we een dag een National Park bezocht en in tegenstelling tot de Peruanen zijn de Colombianen wel eerlijk over het niveau van een hike EN over de lengte van de trek. Mevrouw in het park vertelde dat het redelijk moeilijk zou zijn en best wat klimwerk, 3 uur naar boven en 3 uur naar beneden. Peru gewend, dacht ik: makkie, niks aan de hand, 1,5 uur naar boven en 1 uur naar beneden. Helaas pindakaas..... Het klopte wat ze vertelde en het was zwaar! Zeker toen het op het laatst begon te regenen en te onweren, poh! Maargoed we did it en het was zeker mooi en de moeite waard.

Na Villa de Leyva ben ik samen met Ellie terug naar Bogota gegaan, 3 uurtjes met de bus. Gisteren aangekomen en dit keer voor een ander hostel gekozen (Casa Bella Vista), erg leuk en zeker beter dan het vorige hostel in Bogota waar de bedden van plastic waren. Jaiks. Vanochtend nog met Ellie wat rond gehangen en hebben we het begin van een city tour mee gemaakt. Maar ohw ohw wat was dat een slechte tourguide.... Colombia heeft een interessante geschiedenis, maar hij wist het echt niet over te brengen. Na 1 uur hebben we het maar opgegeven en hebben we rechtsomgekeerd. Vanmiddag is Ellie terug naar Engeland vertrokken. Ik ben nog op zoek gegaan naar een nieuwe bikini, want ja, morgen vlieg ik naar Curacao en dan heb ik er toch eentje nodig. Geen succes tot zo ver, maar vast vind ik er eentje de komende dagen. Ik heb er echt heeeeel veel zin in, Jip komt me morgen ophalen van het vliegveld en ik heb Joop (mijn oude huisbaas) ook nog even gesproken om een afspraak te plannen. Volgende week chille op de antille dus, niet slecht.

Ok Ciao chico´s! Los Bemos!

Inca-crazy-paradise-Peru

Ow ow Peru, wat is het toch een mooi land! Zoveel mogelijkheden, zoveel verschillende soorten klimaten in één land heb ik nog niet eerder meegemaakt. Peru, het enige land ter wereld waar een lokaal drankje meer verkocht wordt dan Coca Cola. Dan heb ik het over Inca Kola, oehjeah (niet te doen, zo zoet)! Peru = inca.... inca farma, inca kola, inca toilets, inca chips, inca inca inca. Love it!

Ik moet eerlijk bekennen dat ik blij was dat de lessen in Arequipa er weer op zaten. Na 1,5 week raak je gewoon gefrustreerd, de grammatica is niet te volgen en zo ontzettend uitgebreid..... Op vrijdag had ik mijn laatste les en heb toen ook direct voor diezelfde avond een busticket geboekt naar Ica. Weg daar ;). Nee dat is niet eerlijk, Arequipa is echt een fijne stad om even te blijven.

Op het station van Arequipa werd er aan mijn knotje getrokken en bleek het Iggy uit Duitsland te zijn. We hadden elkaar al eens eerder ontmoet, maar los van elkaar dus dezelfde bus geboekt en ook nog hetzelfde hostel voor de dag erna. Dat was echt top! Vanuit Ica namen we een taxi naar Huacachina. Sommige van jullie hebben de foto´s misschien al gezien op FB. Het heeft iets weg van een oase midden in de woestijn, maar ben maar niet bang, het is echt nog geen 5 minuten rijden vanaf de stad Ica. Haha. In Huacachina heb je de keuze uit verschillende hostels, maar ik hoorde alleen maar goede verhalen over Banana´s hostel (alleen de naam al) dus die ook maar geboekt. Een rip uit mijn lijf, maar het was het echt 200% waard. Echt een paradijs inclusief zwembad, hangmatten en heeeeerlijk eten. Ik zou er met gemak 3 weken kunnen verblijven, maargoed, het was dus echt een beetje duur. Wat je in Huacachina kunt doen is met een buggy door de duinen crossen en sandboarden, verder ook niks. Maar dat was gaaf hoor! Echt top ja, maar dat sandboarden is nog best lastig. Na 10 seconden proberen, koos ik er dan ook voor om op mijn buik op het bord te liggen, echt vet!

Vanuit Huacachina zijn Iggy en ik naar Paracas gegaan, ongeveer 1 of 2 uur verderop aan de kust. Echt maf, het ligt in de woestijn, maar ook aan de zee. In Paracas kun je met een boot naar Islas Bellistas, ook wel de 'the poor mans galapagos islands' genoemd. Ik vond het erg sjiek en we hadden geluk dat er zoveel vogels waren, miljoenen, wat de gids zelf pas 2 keer had meegemaakt. Gek dat uiteindelijk de vogels het meest bijzonder waren, terwijl ik eigenlijk voor de pinguins en de zeeleeuwen ging! Uiteraard waren die ook erg leuk ;). Verder hebben we in Paracas niet heel veel gedaan, we waren met een club leuke mensen en verbleven in een top hostel (Kokopelli). Veel Nederlanders ook, ongelofelijk, Zoveel heb ik er de voorgaande maanden niet gezien. Een Rotterdamse chick had in Cuzco een motor gekocht en tourde zo in haar bikini door het land. Helemaal gek geworden dacht ik bij mezelf. Later vertelde ze dat ze ook geen rijbewijs heeft.... oh my god, ik hoop dat ze het gaat redden! Ook in Paracas had ik nog wel even kunnen blijven, maar de tijd begon een beetje te dringen omdat ik graag nog naar Huaraz wilde om een aantal treks te doen. Na twee nachtjes zijn we weer verder gereisd via Lima naar Huaraz.

Weer een nieuw klimaat, nieuwe landschappen, maar je merkt het ook aan de mensen. Dat is echt tof aan Peru, je neemt een nachtbus en je bent in een totaal andere omgeving. Saai zal het dus nooit worden! Huaraz.... pfff opnieuw weer de hoogte in, dus even wennen de eerste twee dagen. De eerste dag niet veel gedaan, beetje rondgelopen, maar die langzaam-aan-dag heb je echt wel nodig. De tweede dag zijn Iggy en ik naar een meer gelopen, ook om even te wennen aan het klimmen op hoogte. Was echt leuk, we liepen door kleine gehuchtjes, met veel varkentjes, hondjes, schattige Peruaantjes en super mooie uitzichten. Helaas werd Iggy wat ziek en moest hij later beslissen om geen trek verder te doen. Erg sneu, want hij was nogal fanatiek en wilde alles graag zien... ik was zelf een beetje huiverig omdat ik niet zeker wist of ik de tochten zou overleven. De rollen waren dus omgedraaid en Nadine ging de dag erna mee met een vierdaagse Santa Cruz trek. Hoe zal ik het zeggen.... Je wordt er echt weer een beetje mens van, geen internet, slapen in tenten, kakken in de natuur achter een boompje, geen douches, geen water, drinken van de gletsjers etc. Wat wil je nog meer? Ja het was echt top en zeker een van de hoogtepunten tot nu toe. Het is lastig vergelijken natuurlijk, maar dit vond ik echt vet! Natuurlijk was het af en toe best wel zwaar en heb ik me af en toe ook afgevraagd waarom ook al weer, maar over het algemeen was het echt goed te doen en super gezellig. De uitzichten waren ook echt onbeschrijfelijk mooi. Ik heb nu ook de Paramount Picture Mountain (je kent um van de films) in het eggie gezien - oeh oeh! Verder was het gewoon echt zo vet om door de natuur te wandelen. Onderweg kwamen we wilde paarden, koeien, stieren, zwijntjes, rivieren, groen, bergen, sneeuw en helder blauw/turqoise meren tegen. Verder hadden we echt een leuke, jonge groep, leuke gids en de donky´s die onze bagage mooi verplaatsten. Ideaal!

Na Huaraz ben ik terug naar Lima gegaan voor ongeveer 4 dagen. Echt een mega grote stad, er wonen nu iets meer dan 11 miljoen mensen. Kun je het je voorstellen? Poh wat een ellende...volgens mij was de wijk waarin ik verbleef net zo groot als Amsterdam, niet echt overzichtelijk voor mij maar OK. In Lima was het heet, pff veel smog ook, dus een beetje viezig. Wel lekker is dat het aan het strand ligt en ik had een 'party hostel' geboekt waardoor er iedere avond wel iets te doen was. Sophie uit Den Haag, die ik in Arequipa had leren kennen, was er ook dus dat was toppie. Lekker Nederlands lullen en een beetje roddelen over alle hipsters in het hostel haha!

Gister avond heb ik het vliegtuig gepakt naar Bogota... Colombia it is!!!! Wow ik had echt nooit verwacht dat ik hier nog zou komen, maar hier ben ik dan. Met Meg en Nick, mijn vriendjes uit Engeland. Alsof je oude vrienden na hele lange tijd weer ziet.... naja het was ook alweer bijna drie maanden geleden! Daarnaast is het wellicht ook nog leuk om te vermelden dat ik op vakantie ga naar Curacao... over ongeveer 1,5 week vertrek ik voor ongeveer een weekje. OEH OEH! Ben erg benieuwd hoe het eiland er bij ligt, of er veel vernieuwingen zijn, waar Jip woont natuurlijk, maar ik heb ook echt zin in een kroket (ohja en ik heb al weken zin in bami van de knorr).

Hopelijk alles goed in NL en komt de lente langzaamaan in zicht! Tot snel weer xxxxx

Back in Peru

Buenos dias!

Terwijl jullie carnaval vierden in `t stedje of in os Bree, was ik midden in de nacht op weg naar el Cañon del Colca om daar in twee dagen naar beneden te wandelen om vervolgens de cañon weer uit te klauteren.... maar daarover zo meteen meer.

Vorige week vrijdag startte mijn lange lange laaaannnngge busrit van Santiago in Chile naar Arequipa in Peru. Het was niet mogelijk om een busticket rechtstreeks te boeken dus het was nog even spannend of ik van Arica direct door kon reizen naar Arequipa. Na ongeveer 31 uur kwam ik dan eindelijk aan in Arica, poh wat een ellende die rit. Normaliter boek ik voor lange busritten liever een `cama`, dan heb je wat meer ruimte en een luxere stoel. Maar omdat het prijsverschil zo groot was koos ik voor `semi-cama` (tja, ik blijf toch een arme backpacker ;) ). Not the best choice, too many people in my personal space. De keren dat ik even uit de bus mocht zijn op twee vingers te tellen en duurden zeker niet langer dan 5 minuten. Naja het was in ieder geval goedkoop. Na 31 uur was ik nog altijd in hetzelfde land (om je even een beeld te geven van de enorme oppervlakte...). Aangekomen in Arica besloot ik direct om niet verder te reizen naar Arequipe, pfff nee ik was echt kapot. Op het station in Arica wel direct een ticket gekocht naar Arequipa voor de dag erna.

In Arica verbleef ik in hetzelfde hostel als eerder in december. `s Avonds zat ik even in de woonkamer te chillen en hoorde ik een bekende stem. No way... again, David uit Frankrijk. Ongelofelijk maar in 3 maanden tijd ben ik hem al 4 keer tegen gekomen, waarvan twee keer in het hostel in Arica (verder zaten we in dezelfde groep tijdens de jungle trip in Bolivia en ben ik hem in San Pedro in Chili nog tegengekomen). We hebben beide een totaal andere route gereisd de afgelopen maanden en toch lukt het ons om elkaar opnieuw en opnieuw tegen te komen in dit immense werelddeel. Die dag erna samen naar het busstation om onze reis voort te zetten naar Arequipa. Eenmaal op het station was het kantoortje gesloten waar ik mijn ticket had gekocht. Geen paniek, tranquilo, dit is Zuid-Amerika en het is pas 9 uur `s ochtends... het kan best zijn dat ze nog moeten openen. Wachten en wachten, maar nee, er kwam niemand opdagen. Bij de tourist information nog even gecheckt, maar zij zeiden dat de office af en toe open is. Ah ja..... perfect..... ze hebben me een fake ticket verkocht haha. Naja even balen maar hup direct de volgende bus gepakt en `s avonds belandde ik in Arequipa. Back in Peru, YEAH!

Maandag ochtend op zoek gegaan naar een talenschool, wat niet heel moeilijk was daar er eentje tegenover het hostel gevestigd is. Ik kon direct aan de slag en dus heb ik sinds afgelopen maandag weer 4 uur per dag les. Ik moet zeggen dat deze school wel iets meer gestructureerd te werk gaat, wat echt wel beter bij me past. Duidelijke uitleg en prive les. Eerst twee uur grammar (boring) en daarna 2 uurtjes oefenen. Het is moeilijk, maar het gaat op zich wel OK. Ik kan veel verstaan en praten ook wel redelijk, maar ik moet nog erg veel nadenken over de zinsopbouw en in welke vorm ik moet praten.

Vorige week bestond mijn week uit de taallessen, de stad verkennen, filmpjes kijken in het hostel en met alle andere reizigers hier is het erg gezellig. Vrijdag op zaterdag nacht vertrok mijn busje richting de Colca Canyon, rond 03.15 uur werden we opgepikt. Na de 3 uur durende rit kwamen we aan in een klein dorpje waar we ontbeten. Uiteraard oploskoffie en knoke hard brood met jam. Jammie.... Na het ontbijt zette we de reis voort naar Cruz del Condor. Dit is een deel van de Colca Canyon waar Condors leven. Mega beesten zijn het, ongeveer 3 meter breed... Daarna starte te trekking naar beneden. Mijn groep was volledig Spaans sprekend, dus kon ik goed oefenen. De eerste dag wandelden we uiteraard naar beneden en ook een stuk door de Canyon waarna we aankwamen bij een oasis. Geweldig, veel groen, palmbomen, kleine Peruaantjes, ezels, hondjes en zwembaden! Het was verder niet echt luxe, er was bijvoorbeeld geen electriciteit en pissebedden en schorpioenen all over the place, maarja. Boeije.

` s Avonds komt de gids nog even naar me toe en geeft voorzichtig aan dat ik morgen ook op een ezel naar boven kan. Mijn eerste reactie: Porque? (waarom?). Hij zegt het niet met zoveel woorden maar het komt er op neer dat hij me iets te langzaam vindt. Naja zeg... beetje beledigd was ik wel en ik dacht bij mezelf, wacht maar jongen. Morgen dan ren ik die Canyon uit. Zo gezegd, zo gedaan hoor. Het zou ongeveer 4 uur duren om boven te komen, maar Nadine was in 2 uur en 50 minuten boven. Haha als je maar gefrustreerd bent, dan gaat dat. Nee, zo heel snel is dat helemaal niet, maar hij dacht toch zeker niet dat ik op zo`n ezel naar boven zou gaan.

Vandaag kan ik niet meer lopen, zo veel spierpijn heb ik echt nog nooit gehad. Maar het was het waard hoor!

Verder ga ik deze week weer naar school en de komende weken een beetje plannen. Ik heb namelijk een ticket geboekt naar Bogota in Colombia op 26 februari. OEH OEH. Mijn Engelse vrienden die ik in Bolivia heb leren kennen zijn er dan ook dus het zou erg leuk zijn om ze weer te ontmoeten. In eerste instantie was ik niet van plan om naar Colombia te gaan, maar door de geweldige ervaringen van anderen heb ik er toch voor gekozen om te gaan. Eerst nog een kleine 3 weken in Peru!

OK Chico`s, dit was het voor nu. Los bemos, Ciao, Adios!

Santiago

Hoe staat het ervoor met de carnavals kriebels? Ik krijg er maar weinig van mee, telkens als ik een video op FB tegen kom met een nieuwe carnavalshit ben ik net ergens met te weinig wifi bereik om het filmpje te bekijken... Misschien maar beter ook, anderse krijg ik heimwee ben ik bang. Tijdens de carnavals dagen ben ik waarschijnlijk in Arequipa - Peru, maar volgens mij wordt het daar niet echt gevierd. Zo ongeveer het enige deel van Zuid-Amerika waar het niet wordt gevierd.... goeje timing Nadine. Geen carnaval voor mij dus!

Vandaag is mijn laatste dag in Santiago. Een miljoenenstad in Chile, ongeveer 7 miljoen mensen en meer dan de helft van de bevolking in het hele land. Gek genoeg voelt het niet zo groot, het is redelijk overzichtelijk en ik verblijf in een super fijn hostel waar je de drukte van de stad lekker kunt ontwijken. Castillo Surfista, voor degene die nog in Santiago komen. Het voelt een beetje als thuis en het is fijn om even niet in een hostel te zijn met te veel regels. We hebben ook een hond, Duke. Hij is echt te gek, super groot, loves food en hij kan skateboarden. Echt waar! Je vraagt je waarschijnlijk af waarom ik morgen dan weer verder reis... Dat komt doordat dit land een beetje duur is voor een backpacker als mij + het wordt tijd om Spaanse lessen te nemen. De taal hier is zo anders, niet alleen de uitspraak, maar blijkbaar verschilt de gramatica ook van het Spaans in andere landen. Ik versta de mensen hier ook bijna niet, dus tijd om terug te gaan naar Peru! Nog een reden voor mij om te gaan is de grote snurkerd in het bed naast me. pfff slapen gaat moeizaam met de concerten die hij s nachts geeft.... Nog 1 nachtje haha

Jan is afgelopen zaterdag naar huis vertrokken. Het afscheid was wel een beetje moeilijk, maar gelukkig ging het wel. Zoals ik in de vorige blog al schreef hebben we het erg leuk gehad en daar kan ik nu nog van nagenieten. Direct nadat Jan weg was merkte ik het verschil tussen het samen reizen of alleen zijn weer. Taxi chauffeurs komen op je afgestormd om ervoor te zorgen dat je met hen mee rijdt naar de stad en je te 'behoeden' voor alle criminaliteit wanneer je met het openbaar vervoer reist. Maargoed, stoer als ik ben luister ik daar niet meer naar en ga ik liever met het OV. Het is altijd een beetje oppassen natuurlijk, maar echt niet gevaarlijk. Zeker niet overdag.... In de stad was het even zoeken naar het nieuwe hostel, maar dat ging ook goed. Vanaf die zaterdag heb ik eigenlijk lekker rustig aan gedaan. Leuke mensen ontmoet van Zimbabwe tot Las Vegas en een aantal Duitsers die op een kwartiertje rijden bij ons vandaan wonen. Ook ben ik een dag op pad geweest met een Canadese, dat was best een gedoe omdat ze bang is voor duiven. En niet zo'n beetje. Je kunt het wel een fobie noemen, nou loop maar eens door een grote stad met 50 pleinen en 5 miljoen duiven.... haha, maja ze deed het tenminste wel. Met een groepje Ozzie's in ons midden hebben we deze week uiteraard ook Australia day gevierd! Inclusief fairy bread, coopers, tim tams, vegimite en heb ik ongeveer de hele dag mijn ozzie accent geoefend.

Alles goed met mij dus en morgen ochtend pak ik om half 8 een 30 uur durende busrit naar Arica, Noord Chili. Ook al heb ik gezworen noooooooooooit meer een bus te pakken van meer dan 24 uur, moet ik er toch weer aan geloven. Achja, gelukkig kan ik tegenwoordig heel goed relaxen dus ook dat komt vast weer in orde. In Arica moet ik even kijken of ik daar een nachtje blijf of dat ik gelijk door ga naar Peru, dat zal er aan liggen hoe ik me voel na de killer bus. Begin december ben ik daar ook een nachtje geweest, dus hopelijk kan ik weer bij hetzelfde hostel terecht. Vast wel! Zaterdag of zondag richting Arequipa en dan gauw weer naar school.

Adios!

Van Rio naar Valparaiso

Hola chico's!

Op moment van schrijven zijn de laatste dagen van Jan zijn vakantie jammergenoeg ingegaan, zijn we vanochtend vroeg in Valparaiso gearriveerd en zijn er een aantal weken verstreken na het schrijven van mijn laatste blog. Waar moet ik nu dan ook beginnen? Ik houd het bij de highlights en als het een te lang verhaal wordt, splits ik het op in twee delen.

Telkens wil ik beginnen bij het einde van de vorige blog (Paraty, Brazilie), maar het fijne relaxte muziekje op de achtergrond dat over de straatjes van Valpo galmt zorgt ervoor dat ik wegdroom... Enfin, nu ga ik er voor! Komt ie..

28 December samen met Yvonne richting Rio gereisd. Wat waren we beide excited, we gaan gewoon naar RIOOOO. Oehlala Samba, wat een mega stad. We hadden een hostel geboekt in de wijk Santa Teresa, heel cool. Bohemian style (wij als artistieke hippie's... hihi) nee, erg leuk, veel mooie oude gebouwen die vol gravity zijn gespoten. Deze wijk ligt op een berg, waardoor we een zeer nodige dagelijkse work out deden. Nog een voordeel is dat Santa Teresa dicht bij Lapa ligt, een wijk met veel uitgaansgelegenheden en restaurantjes.

De tweede dag zijn we gestart met een free walking tour, deze worden in bijna iedere grote stad in zuid-amerika georganiseerd. Toppie, erg interessant ook en aan het einde beslis je zelf hoeveel tip je de guide geeft. Gelijk besloten om via diezelfde organisatie mee te gaan met een pub crawl. Yvonne leek het een goed plan om alvast vrienden te zoeken voor oudjaarsavond... Nou dat bleek totaal geen probleem, haha. Oh what a night... ongelofelijk hoeveel mensen op dinsdag avond in pubs en clubs te vinden zijn. Onze kennismaking met de Braziliaanse samba en Rio, zekerweten een City that never sleeps, was super! Al snel een gezellige internationale groep gevormd voor de 31e.

De traditie om met oudjaarsavond in het wit gekleed te gaan hebben we uiteraard niet overgeslagen. Lekker geshopt die dagen erna, rondgelopen in de stad en op zijn tijd gerelaxed. De 31e was het heet... niet meer normaal, 40 graden zag ik op de thermometer. Iedereen viert het feest op het strand van Copacabana dus geen gezanik over waar het die avond het leukst zou zijn. Ideaal. Ik vond het zelf erg indrukwekkend. Het is niet een beetje vuurwerk, nee het is een volledige 20-minuten-durende show die wordt afgevuurd vanaf verschillende cruise schepen. Te gek, maar ik ben bang dat ik het niet naar waarde kan omschrijven. Ik dacht, misschien kunnen we volgend jaar met de KLM werelddealweken terug gaan om het met zijn allen te ervaren? Who's in?

1 Januari dit keer geen chinees en kroegentocht voor mij, wel heb ik voor het eerst een nieuwjaarsduik gedaan bij Flamingo beach :).

2 januari was ik eigenlijk van plan om Rio te verlaten, maar ik wilde nog niet weg dus besloten een aantal dagen langer te blijven. Yvonne en ik zijn toen wel verhuisd naar een andere wijk, Botafogo. Ook leuk, dicht bij het strand en ook wat goedkoper. 5 januari ben ik met Emirates naar Buenos Aires gevlogen. Ook afscheid genomen van Yvonne - HET WAS ECHT SUPER LEUK MET JE :) - we zeen os in Bree...... of toch nog ergens hier in LatinoAmerica?

Nieuwe stad, Buenos Aires. De verhalen zijn niet gelogen, enorme stukken vlees, musica, tango dansers en de Argentijnse wijn.... heel veel rode wijn. Daar houdt Nadientje wel van ;). Op aanraden van anderen had ik een hostel in de wijk San Telmo geboekt en dat was fijn! Dicht bij het centrum, niet al te veel toeristen, marktjes, tweedehands winkeltjes, net of je iets dichter bij de inwoners komt dan wanneer je in de overtoeristische buurt Palermo verblijft. Het hostel was ook leuk en al snel wat mensen leren kennen waar ik de dagen erna mee rondgeslenterd heb door de wijken van deze mooie en levendige stad.

9 januari was het dan eindelijk zo ver, Jan kwam om 7 uur 's ochtends aan en ik stond natuurlijk zenuwachtig klaar in de aankomsthal. Alles goed en uiteraard hadden we een hoop bij te kletsen. De dagen erna hebben we het stadium van de Boca juniors bezocht, van pluisje ;), en lekker de toerist uitgehangen.

Na Buenos Aires zijn we naar Bariloche gevlogen waar we een paar nachten zijn gebleven. Erg mooi, mooie natuur, meren, bergen. Het stadje zelf doet zich een beetje Oostenrijks aan. Dat geldt overigens ook voor de rest van de dorpen en steden in het lake district.. zo bleek later. Na Bariloche zijn we naar San Martin de los Andes gegaan waar we veelal gerelaxed hebben en een berg(je) hebben beklommen. Wat is dat toch mooi, de meren met helder water en de hoge bergen daarachter.

Vanaf San Martin zouden we een ongeveer 6 uur durende busrit hebben geboekt naar Pucon in Chili. Uiteraard met de gebruikelijke Latino vertraging kwamen we zo'n 9 uur later aan. We hadden een Eco hostel geboekt, haha, echt iets voor ons. In Pucon hebben we de Villarrica vulkaan beklommen. Een van de meest actieve vulkanen in Chile. Er komt nog rook uit de krater en eenmaal boven (volledig afgepijgerd) konden we de lava zien opspuiten. De laatste uitbarsting was in maart 2015! We hadden het zelf nooit verwacht, maar dat wandelen (of hiken, dat klinkt toch professioneler) is echt wel leuk :).

Afgelopen nacht hebben we een bus naar Valparaiso gepakt waar we 2 nachtjes blijven. Dan door naar Santiago en vanaf daar vliegt Jan terug naar A'dam... nu nog even niet aan denken en lekker genieten!

Ik ben aan het denken wat er nog meer gebeurd is de afgelopen weken, maar ik kom er zo 1,2,3 even niet op dus ik laat het hierbij!

Hasta luego chico's!