Chillen in Brazil

OK -dit is heaven!Dedagen in Paraty zien er ongeveer zo uit:rond een uur of 9 - 10 word ik wakker en stel ik mezelf de vraag of ik me nog eens omdraai of dat ik toch maar op sta voor een heerlijk ontbijtje (inclusief nutella pasta). Vervolgens pak ik een koude douche en nog even chillen want rond het middag uur is het eigenlijk te heet om naar buiten te gaan,of om je uberhaupt te bewegen. Vervolgens begeef ik me rustig richting het strandje en neem ik een duik in de mooie zee. Tot de zon weg is blijf ik daar lekker hangen en slenter ik rustig terug naar het hostel. Tijd voor een koude douche en weer even chillen (tranquillo). Rond een uur of 9, als het een beetje minder warm is, maar eens naar de supermarkt en daarna kokkerellen. Of ja dat laat ik liever aan Yvonne over ;), afwassen is meer mijn afdeling. Na het eten is het tijd om nog even de straten op te gaan, een drankje te drinken of een kaartspelletje te doen. De Brazilianen gaan dan rond een uur of half drie nog eens op stap of naar het strand, maar daar ben ik tot nu toe afgehaakt en weer naar bed gegaan. Eat - sleep - chill - repeat, zeg maar.

Het einde van 2015 komt bijna in zicht. Raar dat ik het dit jaar, voor het eerst sinds hele lange tijdniet met jullie bij Niens ga vieren. 2015 was voor mij een bewogen jaar, niet altijd even makkelijk.Met name dezomer is voor mijn gevoel volledig aan me voorbij gegaan, totdat het besef kwam dat ik zelf degene ben die er iets aanzou kunnenveranderen.Dat heb ik gedaan en de keuzes die ik heb gemaakt om voor een tijdje alleen op reis te gaan en mijn baan op te zeggen waren wellicht iets gewaagd en wat veel in een keer, maar gelukkig kan ik oprecht zeggen dat ik super blij ben dat ik het risico heb genomen!Het gaat helemaal goed met me! Het klinkt misschien vreemd maar het is fijn om heel even alleen te zijn in een vreemde omgeving waar niemand mij kent en waar ik er alleen voor sta (even mezelf en mijn social skillsop de proef stellen). Natuurlijk moest ik in het begin even wennen aan dat alleen zijn, maar dat gaat nu goed en kan ik heerlijk genieten van alles wat er om me heen gebeurt. Hoe vaak ik op een dag zeg: ´wat is dit toch heerlijk he´, is niet op een hand te tellen. Je vraagt je misschien af `waar geniet ze dan zo van?´ Dat is zo veel, te veel om allemaal uit te kunnen leggen. Denk aan de muziek op elke hoek van de straat, de leuke gekleurde huizen, iedereen in bikini - dik, dun, putten in je billen, vol tattoo`s, lang, klein,itdoesn´t matter - de mooie spaanse taal, de gesprekken of ruzies die mensen vol passie hebben, de zee niet te vergeten, de nieuwsgierigheid van de mensen, geen benul hebben van de tijd en welke dag het is etc etc.

2015, een bijzonder jaar voor mij dus en morgen reizen Yvonne en ik naar onze laatste bestemming van dit jaar (en ik ben bang ook onze laatste bestemming samenin ZA :(:(). Rio de Janeiro!! Ik ben echt zooo benieuwd en heb er heel erg veel zin in. We moeten wel nog even een witte outfit scoren want we hoorden dat iedereen op 31 december in het wit gekleed moet gaan. Mijn witte t-shirts zijn helaas niet meer zo wit, haha tijd voor een nieuwe garderobe!

Voordat we naar Brazilië gingen waren we in Salta, Cafayate en Puerto de Iguazu in Argentinië. Een voor een toppers en aanraders voor degene die ooit naar Argentinië gaan. Salta is een mooie grotere stad, met een top uitgaansleven. Dat uitgaan in Salta was voor ons iets minder omdat het daar ook niet voor 2 uur begint en we de dag erna zo´n 25 uur in de bus zouden zitten. Voor degene die mijn katers kennen, weten dat dit een zware dag voor mij is geweest ;).

Cafayate is een klein dorpje ten zuiden van Salta in een wijgebied. We zijn er een paar nachtjes gebleven en uiteraard een wijnproeverij-tje meegepakt. Ook hebben we voor het eerst een Argentijnse bbq bijgewoond, kilo´s vlees en 1 paprika haha. Mooie natuur in Cafayate en daarna zijn we nog een nachtje terug geweest naar Salta.

Vervolgens naar Iguazu, holy moly wat een mooie watervallen. Dat zag ik even niet aankomen! Ik had me niet ingelezen en nog nooit een foto van de watervallen gezien, maar shit wat zijn ze immens! Erg toeristisch ook en ohja, na ons bezoekje aan de watervallen heb ik bijna een enkel ticket naar Nederland kunnen boeken. Mijn paspoort werd gestolen!!! Oh my god wat was dat.... Nadat we de eerste route hadden gewandeld zaten Yvonne en ik rustig op een terrasje een ijsje te eten, waar vervolgens een clan coati´s (?, volgens mij heten ze zo, soort van wasbeertjes) aan kwam waggelen. Super schattig, moeder met 3 kiddo´s. Ik was druk om er foto´s van te maken toen moeders op onze tafel sprong. Nog leuker dacht ik, maar op een gegeven moment veranderde er iets in haar ogen en pakte ze in 1 3e seconde mijn tasje met daarin mijn paspoort, bustickets en twee portomonnee´s en rende zoef weg. WOOW SHIT! Maar snel als we zijn, rende Yvonne achter haar aan en ik weer achter Yvonne. Gelukkig stond mijn tas open en vielen de portomonnee´s er al snel uit. Mijn paspoort echter niet.... Yvonne had mijn spullen inmiddels en ik verder achter deze boef aan, en schreeuwen ´mi pasaporte, mi pasaporte, ayudaaaa´. Gelukkig had een Chinees het snel door en rende ook mee, hij dook de bosjes in waar onze vriendin ook in was gerend en wonder boven wonder kwam de Chinees terug met mijn paspoort. Alle pagina´szitten er in gelukkig.Sjezus wat stond ik te rillen en gelukkig daarna ook te lachten. Wat een ellende, anders had ik Kerst echt in Bree kunnen vieren hoor. Maar, ik heb de boosdoener op de foto. Die volgt nog wel een keer op Facebook.

Verder kan ik hele verhalen schrijven over de busritten van de afgelopen dagen. So wat hebben wij veel uren met schreeuwende, onhandelbare kids en snurkende mannen, zonder airco in de bus gezeten. Ik bespaar jullie dit, we zijn in ieder geval op tijd op bestemming gekomen. Ergens tussendoor hadden we trouwens een tussenstop van een paar uurtjes, en bleek dat Siem (van de aod prinse in Bree) ook bij ons in de bus zat. Daar hebben lekker wat biertjes mee gedronken en de boorebroelof mee besproken. Ongelofelijk hoeveel dubbelgangers we van Breedse minse tegen komen, echt grappig.

De komende week zijn we dus in Rio, waar we vast en zeker ook een aantal dagen op het strand van Copacabana te vinden zijn. We hebben een hostel geboekt tot 2 januari en daarna probeer ik een vlucht te boeken naar Buenos Aires. Want daar komt Jan me opzoeken vanaf 9 januari. Super spannend natuurlijk, maar ik heb er zin in! We gaan vanaf BA naar Bariloche, naar Puerto Montt in Chili naar Valparaiso, naar Santiago. Uiteraard houd ik jullie op de hoogte van de volgende belevenissen en zal ik weer wat foto´s online zetten als we een betere internetverbinding hebben.

Ik hoop dat jullie allemaal een fijne Kerst hebben gehad, lekker warm ook hoorde ik, en alvast allemaal een fijne jaarwisseling gewenst!!!

groetjes Nadine

Crossing countries

Volgens mij sta ik inmiddels geregistreerd als verdachte bij de grenscontroles, nadat ik drie landen heb bezocht binnen een erg korte tijdsperiode. Zeker als ik later deze week, of begin volgende week ook nog eens naar Brazilië ga. Tenminste bij Border Security zijn deze mensen altijd verdacht, haha!Yvonne en ik crossen nu in een hoog tempo door om op tijd in Paraty, Brazilië, te zijn. Voor mijn eerste Kerst-op-het-strand ervaring, oeh oeh!

Van Arica ben ik met een nachtbus naar San Pedro de Atacama gereisd, ging prima en lekker geslapen. Of ja, in de bus werd 4 (!!) keer achter elkaar dezelfde bloederige, Koreaanse actie film gedraaid....pff vermoeiend. Opvallend is dat ze in Chili, in tegenstelling tot Peru en Bolivia, eerlijk zijn over de bustijden. Wat een opluchting! In de andere landen zijn ze niet helemaal duidelijk over de aankomsttijd. Bij de busterminal zijn ze iet wat optimistisch en proberen ze zo de mensen mee te krijgen in hun bussie. Vervelend is wel dat je meestal eerder aankomt, lees: midden in de nacht, en je dan genoodzaakt bent om te wachten op het station of een extra hostel nacht te boeken (die je net geprobeerd hebt te besparen met de nachtbus - we live on a budget....). In Chili en Argentinië dus niet, bueno! Ook merk ik dat deze laatste landen toch wel iets meer westers zijn. De mensen zien er meer westers uit en sommige spreken ook Engels. Er zijn stoplichten voor voetgangers en auto´s stoppen af en toe voor een zebra! Ook heb ik de Andes achter me gelaten dus is het direct een stuk warmer en droger. Heet hier, even wennen weer, maar mij hoor je niet klagen. Heerlijk!

Om nog even wat vooroordelen over corruptie in Z-A uit de wereld te helpen, heb ik nog wel een leuk verhaaltje. In San Pedro zouden Yvonne en ik een tour doen, die wegens bewolking niet door kon gaan. De man van de travel agency zou ons de dag er na om 7 uur het geld terug komen brengen in het hostel. Nergens bij stil gestaan en we waren blij dat we het terug zouden krijgen. Wekker gezet, maar uiteraard niemand te bekennen van de Travel agency.... Het kwartje viel, ohwja we zijn in Zuid-Amerika, naïviteit kan hier niet.. Balen, maar achja niets meer aan te doen want een paar uurtjes later zouden we met de bus naar Argentinië gaan. Wel hebben we nog even snel een briefje door de deur geduwd bij de agency, met mijn e-mail adres er op zodat hij nog even contact met me op kon nemen. Ik moest er zelf wel om lachen omdat ik er van overtuigd was dat we never nooit meer iets van deze gast zouden horen, maarja ach voor ons eigen gevoel... Je voelt um al aankomen.... een paar uur later had ik al een e-mail met alle verontschuldigen en als het goed is gaat hij het geld nu naar me overmaken. Verder zijn er ook minder eerlijke mensen hoor.... status van ´lost´ items tot nu toe:

- 1 broek

- 1 hempje

- kaas

- rijst (zeker weten dat mijn naam er op stond)

Zondag avond zijn Yvonne en ik aangekomen in Salta, Argentinië. Mooie stad!!! Heerlijk zoveel mensen op straat, muziek, wijn, mooie gebouwen, heerlijk weertje, lekker eten en een leuk hostel. Ik ben nog maar weinig Nederlanders tegen gekomen, maar hier slapen nog 3 Nederlandse meiden op onze kamer. Morgen en overmorgen gaan we naar een aantal dorpjes in de omgeving en dan waarschijnlijk in het weekend door naar Iguazu (bij de grens met Brazilië). Dat wordt een killer bus... 25 uur aaaah!!

Machu Picchu

Hola chico´s!

Het heeft even geduurd voordat ik weer inspiratie en ´tijd´ vond om een volgend verhaal te typen, maar hier ben ik weer! 9 december, locatie: Chili!!! Wow het is heerlijk warm hier en ik heb mijn eerste strand dag van de reis er op zitten. Leuk feitje is dat het hier voor het laatst in februari 2013 heeft geregend, kijk,dat horen we graag ;).

Even terug in de tijd, Bolivia. Van La Paz ben ik met de bus richting Copacabana bij het Titicaca meer gegaan. Ook deze rit duurde weer net iets langer dan gepland. Dit keer door een staking of protest. Als een groep in Bolivia staakt, dan moet alles en iedereen wijken. De straten worden afgesloten, toeristische attracties worden gesloten etc. Zo ook de weg naar Copa. Achja paar uurtjes meer of minder is geen probleem, behalve als je enorm moet plassen. Ik dus... gelukkig maken ze hier vaker een tussenstop om gebruik te maken van een ´inka toilet´.

Aangekomen in Copacabana kon ik direct mee met het bootje naar Isla del Sol. Ik hoorde dat de hostels daar goedkoper zijn en het een prachtig eiland is. Ik kan niet ontkennen dat het erg mooi is, het is prachtig. Maar wat een ellende om met twee rugzakken, op zo´n 3000 meter nog eens 45 minuten omhoog te klauteren om het hostel te bereiken. Ik had me niet helemaal ingelezen geloof ik, maar er zijn geen wegen op het eiland, alleen maar trapjes omdat het eiland een grote berg is. Bek af was ik toen ik eenmaal boven was... Toen ik vervolgens merkte dat de mensen heel onduidelijk zijn in het aangeven van richting (lees: liegen) + ze verrekken het om ´normaal´ Spaans met me te spreken, was ik er al heel snel uit dat ik daar maar voor een nachtje zou blijven.

Vanaf Copa ben ikvervolgensmet een nachtbusnaarCusco in Peru vertrokken. De grensovergang was easypeasy, geenbagage controle of niks.Je wordt afgezet bij de grens en vervolgensloop je ongeveer 300 meter naar het volgende loket en Peru it is!!

´sOchtends erg vroeg in Cusco,maar gelukkig kon ik in het hostel terecht om nog even watbij te slapen. Die ochtend werd ik direct met de verschillen tussen Boliviaen Peru geconfronteerd.Sow wat een heerlijk broodje, het was knapperig, een beetje warm en zeker niet taai, zelfs de koffie smaaktegoed. Ook in de stad merk je de verschillen direct, sjezus wat een berg toeristen... en hejde gebouwen zijn afgewerkten er is zelfs een stoep :). Heerlijk genieten van de mooie stad en het heerlijke eten in Cusco.Ook waren mijn vrienden uitEngeland (klasgenootjes in Sucre)in Cuscodus gezellig bijgekletst.

Na een paar dagen heb ik de Inka Jungle Trek geboekt, owja dat was vet! Ik heb gemountainbiked, geraft (!!! - @Fleur je hebt echt een gave sport uitgezocht, super vet) en heelveel gelopen. Ook was er tijd voor dansjes, biertjes en pisco sours in de dorpjes waar we verbleven.Het was super tof, maar ook enorm zwaar voor een onervaren hiker als ik. Gelukkig waren de meeste onervaren dus dat maakte het weer helemaal goed. De vierde en laatste dag was het dan zo ver, eindelijk zou ik de Machu Picchu gaan ontmoeten. WAUW, wat een euforisch momenttoen ik he-le-maal doorweekt, met eenvuurrood hoofden buiten adem boven kwam.Zo mooi en indrukwekkend!! Tijd om bij te komen kregen we niet echt, direct een tour van ongeveer 1,5 door de Machu Picchu, maar daarna hadden we lekker vrije tijd. Na een paar uurtjes genieten van al dat moois en de ubercoole llama´s daar ben ik naar beneden gelopen, terug naar het dorpje waar ook ons hostel was. Daar zou ik aanvankelijk nog tot 22.00 uur moeten wachten voordat mijn trein zou vertrekken, maar dit ticket heb ik toch maar omgeboekt naar 18.00 uur. Moe, maar zeer voldaan waren we rond 22.00 uur terug in Cusco.

De dag na terugkomst van de Machu Picchu was ik moe en mijn spieren stijf, tijd voor een massage. Dat was echt een luxe dag, naast de massage heb ik luxe gelunchd en ook nog eens luxe gedineerd (met een paar anderen van de groep). Heerlijk, maar ookzeer tijdelijk.Sinds de dag erna ben ik weer op budget reis ;). Dag erna uitgezocht hoe ik het makkelijkst naar Chili zou kunnen reizen. Er gaat een rechtstreekse bus van Cusco naar Tacna, dit is bij de grens met Chili en vanaf daar zou het nog 2 uurtjes zijn naar Arica. Een surf stadin het noorden, daar ben ik nu! Het was een rit van zo´n 18 uur in totaal, maar dan ben je ook ergens.

Vanavond neem ik de volgende bus naar San Pedro de Atacama, waar ik vrijdag waarschijnlijk Yvonne weer zie. De komende dagen blijven we denk ik wel even in San Pedro, om vervolgens verder naar onze Kerstbestemming te reizen. Oeh Oeh!

Hoe is het verder in Nederland? De sinterklaas gekte weer voorbij en nu tijd voor de kerstboom?

xxxx

Bussen - Jungle - nieuwe plannen

Aller eerst super thanks voor alle leuke berichtjes die ik van jullie ontvang, leuk dat jullie met me mee genieten van alles wat er hier in Bolivia gebeurd. Soms is het te veel om te onthouden, maar ik blijf mijn best doen om jullie op de hoogte te houden.

Afgelopen vrijdag ochtend vol goede moed naar de luchthaven om daar de vlucht naar Rurre (ik mag het inmiddels afkorten) te pakken. Maar helaas ging dat feest niet door, motor van het vliegtuigje is kapot en dat zou nog wel even gaan duren. Bolivian style 'even duren', zou het waarschijnlijk oplopen tot dagen of weken. Onszelf getrakteerd op een luxe ontbijt op de luchthaven en flexibel als we zijn, hebben we de plannen direct iets gewijzigd. We wilde toch graag de jungle in, maar we hoorden al dat de bus niet heel relaxed zou zijn en het een lange hobbelige rit zou worden. Daarom hebben we de reis in twee gesplitst en eerst een nachtje in Coroico gebleven. Klein dorpje in de Yungas iets ten noorden van La Paz. Mooi en konden we langzaam wennen aan de warmte. het slapen daar was iets minder met kingsize motvlinders die door de slaapkamer fladderden pfff... nog even wennen aan insecten.

Dag erna zouden we om 12 uur de bus pakken naar Rurre, deze vertrok om half vier. Iets later dan gepland maar op een of andere manier is de tijd hier niet zo belangrijk en vind je het eigenlijk wel relaxed dat je nog even drie uurtjes naast de weg moet wachten. Daar gingen we... ritje van ongeveer 12 of 13 uur, slinger weg, diepe afgronden, geen asfalt weg en ook geen wc aan boort van onze nightmare bus. Ik kan de horror verhalen die we vooraf hoorden in ieder geval bevestigen... Rond een uur or 3/4 kwamen we aan in het Jungle stadje, waar natuurlijk niets te doen was. We hebben vervolgens nog tot de ochtend geslapen op een bankje in de terminal haha....het leven van een backpacker gaat niet altijd over rozen..

Gelukkig konden we diezelfde dag nog mee met een tour naar de Pampas. Veel rondgevaren in een kano over de rivieren, waar dieren als krokodillen, dolfijnen, aapjes, toekans en vele anderen leven. Ook zijn we op zoek gegaan naar de anaconda (geen succesverhaal) en hebben we piranhas gevist. Die we een paar uur later als avond eten kregen. Bijzonder om te merken hoe snel ik wen aan insecten! De eerste avond heb ik me echt een aantal keren afgevraagd hoe ik de nacht door zou komen met zo veel torren en beesten. Later die zelfde avond schrik ik niet eens meer van een dikke vette tor op mijn tshirt. Gelukkig maar! Echt een mooie ervaring, heerlijk warm, lekker gegeten en opnieuw een leuke groep mensen leren kennen.

Gisteren was het vliegtuig nog niet gemaakt en moesten we dus opnieuw over die weg terug, shit! Maar we hebben een groepje gevormd en vervolgens een mini van gehuurd, dat leek ons wat veiliger en zo zouden we ook een paar uurtjes sneller terug in La Paz zijn. Vanaf vanochtend terug in La Paz, Yvonne gaat vanavond nog met een nacht bus naar Sucre (die hard) en ik vertrek morgen ochtend met de bus naar Copacabana. Niet in Brazilie, maar hier in Bolivia bij het Titikaka meer. Zo meteen voor de laatste keer genieten van het lekkere eten hier op de markt, en dan afscheid nemen van Yvonne. Voor eventjes dan, want we meeten als het goed is weer in Chili volgende week, of de week erna. Het plan is om samen via noord Chili en noord Argentinie naar Brazilie te reizen om daar op het strand (in Paraty) Kerst te vieren en oud & nieuw in Rioooooo!! Zojuist de hostels geboekt en kunnen die bikini's eindelijk de backpack uit!

Hopelijk gaat alles goed in Nederland en alvast een fijne Sinterklaas gewenst!

Xxx

Crazy La Paz

Een week in deze mega stad La Paz zit er op....een week vol hoogte- en een aantal dieptepunten.

Vrijdag ochtend kwam ik rond half 8 aan op het busstation. Ter info: een van de meest gevaarlijke plekken in z-a.. dat zeggen ze dan. Ik merk er niets van, er komt gelijk een dametje naar me toe waar ik naar toe moet en ze helpt me zoeken naar een fijn hostel. Wijst me de weg en het klopte ook nog! Top hostel dicht bij de stad en het station, mijn eerste indruk van de stad is goed.

Aangekomen bij het hostel krijg ik gelukkig direct een bed, dit keer in een vrouwen kamer, en kan ik me gelijk douchen... mooie bijkomstigheid na Uyuni :). Leuke meiden en ik ben daarna de stad ingegaan. Even zoeken en wennen... oei, dit is even iets anders dan os Bree of Sucre.... veeeeeel mensen en iedereen negeert de verkeerslichten. Haha maar wel leuk deze chaos! Ook merk ik gelijk dat het hier ietsje duurder is dan in Sucre... ik moet ook realistisch blijven want 2,50 euro voor een lunch is natuurlijk niet heel veel. Na een uurtje lopen merk ik de hoogte al, pffff geen puf, zware benen etc. Lekker chillen op het pleintje en vervolgens komen er twee vrouwtjes naast me zitten. Ze willen alles van me weten: waar is mijn man? Waar is mijn moeder? Reis je echt alleen?? En kinderen dan, je bent al 27.... hahaha erg leuk! Daarna ben ik met een van deze vrouwen en dochter naar de markt gegaan en hebben ze me laten zien waar ik goedkoop en lekker kan eten...waaaa walhalla! Een overdekte markt en ieder vrouwtje heeft een eigen cabine waar ze eten klaar maken. Broodjes avocado (heaven) tot fruitsalades en volledige rijst gerechten. Elke cabine heeft een lange tafel met bankje waar iedereen kan aanschuiven en lekker kan bikken. Vanaf vrijdag ben ik hier dus iedere dag te vinden.....

Breedse reunie in La Paz op zaterdag avond! Yvonne vd Broek is gearriveerd vanuit Peru, super leuk! Zelfde hostel en zaterdag avond genoten van een romantisch diner bij kaarslicht en een flesje wijn. Voor heel even dan...ongeveer 10 minuten na het eten draaide mijn maag zich om en begon de ellende... you know what I mean... snel naar huis en de rest van de nacht was echt ruk. S ochtends kom ik Yvonne tegen en bleek dat ze hetzelfde probleem had opgelopen. Voedselvergiftiging, maar maandag ging het weer redelijk gelukkig. Niet veel gedaan, beetje rustig aan en aansterken. S avonds naar een Nederlands restaurant bitterballen en kapsalon eten. Wat kan daar mis mee zijn? Te vet.. haha die nacht weer hetzelfde probleem, maar dat kon niet lang duren want dinsdag zouden we The Death Road (worlds most dangerous road) gaan mountainbiken.... ooh wat was ik bang dat ik niet mee zou kunnen. Gelukkig, na een flesje cola en een aantal medicijnen was ik er klaar voor...

The Death Road - ooehhhyeahh we did it!! Wat een kick en wat akelig, crazy maar gaaafff! Zoek het maar eens op, dan hoef ik er verder niets aan toe te voegen....

Woensdag moest ik weer even bij komen, mijn lichaam nog niet volledig hersteld maar nu, vandaag, gaat het weer goed! De laatste dagen zijn heerlijk, lekker warm, zonnetje.. wat wil een mens nog meer :).

Morgen, vrijdag, vliegen Yvonne en ik naar Rurrenebaque (spreek uit als: roeren en bakke) en gaan we de jungle van Bolivia ontdekken. We hebben nog geen vlucht geboekt omdat ze wegens weersomstandigheden vaker geannuleerd worden, dus morgen ochtend vroeg naar de luchthaven en hopelijk kunnen we een vlucht pakken. Mini vliegtuigje overigens. Volgende verhaal waarschijnlijk vanuit Copacabana of Cuzco in Peru, the next stop!

Adios amigos!

Salar de Uyuni

Hola chico´s!

Waaaaa wat was dat gaaf!!!! Maandag was de planning om naar Potosi te gaan, maar dat heb ik gewijzigd naar een directe bus naar Uyuni. Een ritje van ongeveer 8 uurtjes, maar met zo´n mooi landschap vergeet je dat volledig. Op het station kwam ik Chris en Anja tegen, die ik ook al in het hostel had ontmoet. Zij zouden toevallig dezelfde bus nemen en ook de Salar tour gaan doen, perfect! Maandag avond gelijk een hostel gezocht in Uyuni en daarna een tour geboekt, bij Tierre Mistica.

Dinsdag ochtend begon de tour, lekker relaxed rond half 11. Met 7 personen in een 4x4 jeep. Twee Brazilanen, een Fransman, Chris uit India en Anja uit Duitsland, de driver Willy uit Bolivia en ik. Vamos! Direct de eerste dag naar de zoutvlaktes, ongelofelijk. Deze vlakte is ongeveer zo groot als Groningen, friesland en Drenthe samen. Volledig wit en een mooie blauwe lucht. Dit jaar is deze route ook gebruikt voor Dakar, en onze driver meende af en toe dat hij midden in de race zat... pfiewwww ´s Avonds sliepen we in een zouthotel, je raad het al, volledig gemaakt van zout. Er was verder geen electriciteit dus back to basic.

Woensdag ochtend verlieten we de zoutvlakten, verder naar het zuiden van Bolivia. Onderweg kwamen we ongelofelijk mooie lagunes tegen. Door de mineralen hebben de lagunes verschillende kleuren en heeeel veel flamingos! Woow ik heb zo ongeveer de hele dag met open mond rond gekeken. Echt sjiek. Ik probeer zo meteen weer foto´s op internet te zetten, maar dat gaat wat moeizaam tot zo ver.

Donderdag zouden we alleen de ochtend nog samen zijn. Om half 5 ging de wekker want we zouden een mooie runrise tegenmoet gaan. Iedereen klaar voor vertrek, was Willy zoek. Hij had er gisteren nog een feestje van gemaakt en vervolgens was hij rond 5 uur nog niet echt in staat om te rijden. haha! Sunrise gemist, maar ach, no worries de trip was al lang geslaagd. De meeste van ons reisden richting Chili, op dat moment waren we erg dicht bij de grens met Chili en Argentinie. De Fransman, Tibo, hebben we donderdag ochtend achtergelaten omdat hij een vulkaan zou gaan beklimmen en daarop zou overnachten... un poco loco... maar wel sjiek! Hij heeft gelukkig wat ervaring dus ik ga er van uit dat dit ook goed gelukt is. Verder hebben we nog verschillende geijsers gezien en rond 10 uur hebben we de anderen afgezet bij de grens. Ik ben toen met een andere jeep terug gereden naar Uyuni. Ook een ritje van 8 uur, maar opnieuw door zo´n mooie landschappen. Terug in Uyuni heb ik gelijk de nachtbus voor die avond geboekt naar La Paz, waar ik nu sinds vrijdag ben. Maar daarover in mijn volgende verhaal meer..... Ik ga nu proberen wat foto´s up te loaden, ik heb nog 30 minuten tijd in dit internet cafe, dus ik ben benieuwd....

xxxx Nadine

Sucre

Morgen ga ik Sucre verlaten voor de volgende stop: Potosi! Een stad op grote hoogte, 4000 km, dat zal wel even wennen zijn. Maar denk dat t goed is om even te aclimatiseren daarboven voordat ik naar de zoutvlaktes ga (waarschijnlijk dinsdag of woensdag).

Vorige week veel tijd doorgebracht met mijn gastgezin, met name in het weekend vanwege dia de los muertos. Groots gevierd op zondag met zijn allen naar het kerkhof om de doden te herdenken. Gaat wel iets anders dan dat je wellicht verwacht, er wordt alcohol uitgedeeld door de families die een dierbare zijn verloren en hebben we flink wat coca bladeren weggekouwd. Stel je bij de alcohol geen fris biertje voor, 'het drankje' genaamd chicha is echt ranzig. Van mais gemaakt en komt uit een grote ton waar iedereen uit drinkt..jaik! Ook de coca bladeren kouwen was nieuw voor me... je krijgt er wel energie van!

Verder tijdens het weekend veel taarten en cakes gegeten, daar houden ze hier wel van..

Vorige week moest er ook gestudeerd worden.... op een gegeven moment is het gewoon frustrerend dat je keer op keer de vorm van het werkwoord verkeerd hebt, de de vocabulaire niet meer kunt onthouden en er dagelijks veeeeel nieuwe info bijkomt. Wow dat ben ik even niet meer gewend. Vandaar dat ik ook zeker wist dat ik na deze week een pauze neem! Het is wel cool dat je na twee weken bij de familie gesprekken kunt voeren ipv losse woorden in een soort van zin te plaatsen, joehoe bueno! nu even pauze dus!

Op school heb ik leuke mensen leren kennen en met hen hebben we savonds vanalles gedaan. Wallyballen, uiteten, cafe-tjes bezoeken en wat toeristische attracties bekijken etc. Zondag ben ik naar een markt geweest hier ongeveer 60 km verder op. Wat een rit, een uitdaging op zich. Ongeveer een uur heb ik me afgevraagd of ik wel in het juiste busje was beland. Je kent de busjes wel, he-le-maal vol met mensen, groenten, fruit, bloemen en ik 'de gringo'... volgens mij hebben ze het de hele rit over mij gehad haha! Markt vond ik verder niet heel boeiend, wel mooiestoffen en souveniertjes, plus de ervaring en vet mooie uitzichten tijdens de rit waren het meer dan waard.

Gisteren ben ik naar een hostel in de stad verhuisd voor twee nachtjes. Maar nu, na een nacht in een dorm, weet ik weer wat een luxe een eenpersoonskamer is.... ook al was er nul luxe bij de familie..

Morgen verder dus, en ik kijk met name uit naar de Salar de Uyuni!!

Xxxx Adios!

Eerste week in Sucre

Hola amigos,

Daar ben ik dan, in het grote onbekende Zuid-Amerika. En het gaat goed! Het voelt helemaal niet groot en onbekend, ik voel me thuis en volgens mij ken ik de weg ook al een beetje. Ook kan ik me steeds beter verstaanbaar maken in het Spaans, top!

Ik begin bij het begin... het hostel, de dorm... ai ai ai. Ik heb het geluk dat ik een party hostel heb geboekt met ongeveer 150 bedden. Veel mensen, backpackers, feestjes maar ook locals. Een goed begin en makkelijk om mensen te leren kennen. Ik slaap op een kamer met 3 Nederlanders, 2 Ieren en een Fransman. Later komen er ook nog twee Duitse meiden bij. Erg leuk, maar mijn persoonlijke ruimte ben ik kwijt.... hier ritselt een zakje, daar gaat iemand douchen, de volgende is aan het bellen en vervolgens plast er ´s nachts iemand op de vloer in plaats van op de wc (wel makkelijk onthouden dat ´el piso´ de vloer betekent haha).

Donderdag ochtend kwam ik aan en vrijdag ochtend ben ik direct met de Spaanse lessen gestart. Het is hard nodig, bijna niemand spreekt Engels. De school is ongeveer 15 minuten lopen van het hostel en makkelijk te vinden. Super leuke leraren en heeeeel veel informatie. Direct krijg ik ook huiswerk voor komende maandag. Even wennen hoor, na zoveel jaren niet meer op school te hebben gezeten. Maar wel leuk en je herkent direct van alles op straat en in de winkels. Het weekend heb ik gerelaxed, dat is ook wel nodig met deze hoogte. Als ik de trap op loop, moet ik al even bijkomen (en dan zitten we nu pas op 2750 m).

Maandag ochtend opnieuw naar school, maar nu met mijn mijn hele hebben en houwen want na de les ga ik naar mijn gastgezin. SPANNEND! Vrijdag had ik trouwens prive les en maandag samen met twee Engelse. Opnieuw veel huiswerk en mi madre de Sucre wacht me op in de ´aula´. Super lieve vrouw, Carmen, en ze neemt me direct mee de drukke straten op om naar haar huis te gaan. Ongeveer 10 minutjes lopen, perfect dus. We komen aan bij een poort en daar achter bevindt zich een kleine binnenplaats, waar meerdere huizen op uitkijken. Wij wonen met nog 2 andere meiden, 1 kindje en 1 man in een van deze gebouwen. We hebben een gezamelijke (koude) douche, woonkamer en keuken. Voor zover ik begrijp is het geen familie van elkaar, maar wel gezellig. Ze spreken nauwelijks of niet Engels dus dat is perefct om mijn Spaans bij te spijkeren. Dagelijks merk ik vooruitgang en ook Carmen zegt dat ik snel leer, JOEHOE! Al bestelde ik gisteren op de markt 1 kilo schoenen, in plaats van een kilo bananen haha.... Ook heb ik mijn familia verteld over Jeroen, mi hombre (man) in plaats van Jeroen mi hermano (broertje). Kan gebeuren...

De Bolivianen in Sucre zijn erg beleefd en een beetje verlegen, dat maakt het makkelijker om alleen over straat te lopen. Je hoeft niet bang te zijn dat je belaagd wordt door verkopers en dat geeft direct een veilig gevoel. Het eten is wel nog even wennen en dat denkt mijn maag ook. Vooral bij de gastfamilie krijg ik veel te eten, de lunch bestaat uit soep met flink wat aardappelen en pasta er in, vlees, gekookte aardappelen, rijst of pasta, groenten en daarna nog een flink desert. ´s Avonds eet ik zelf, op straat of ik haal iets op de markt. Afgelopen maandag heeft Carmen me meegenomen naar een vieren van een soort vrouwenbond waar ze lid van is. Met ongeveer 25 andere vrouwen gegeten en dat was erg leuk om mee te maken!

De school organiseert tijdens de avonduren ook activiteiten voor de studenten. Dinsdag een stadstour, woensdag Wallybal (typische sport in Bolivia), donderdag een dinnershow en in het weekend ook net wat er te doen is. Aankomend weekend is het Helloween en dat wordt groots gevierd. Zaterdag avond feest in veel kroegen en discotheken, zondag en maandag wordt Dia del Muerto gevierd. Ik ben benieuwd....

Mijn plannen voor de komende dagen zijn; studeren, dinnershow, helloween en komende zondag wil ik graag een markt bezoeken ongeveer 60 KM verder op. Daarna heb ik nog tot en met donderdag les en daarna heb ik nog geen plannen....

Hasta luego!

xxxx Nadine